W czasie drugiej wojny światowej był związany z partią komunistyczną. Był członkiem ruchu oporu. Absolwent Sorbony, wykładowca literatury francuskiej i filozofii na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim. Działał na rzecz niepodległości Algierii. Jako pierwszy francuski dziennikarz nielegalnie podróżował po NRD i napisał serię reportaży dla "Le Monde". Po ich lekturze Jean-Paul Sartre i Simone de Beauvoir zaprosili Lanzmanna do współpracy z lewicowym pismem "Les Temps Modernes".
Był autorem takich filmów, jak: Pourquoi Israël (1972), Szoah (1985), Tsahal (1994), Un vivant qui passe (1997), Sobibor (2001), Raport Karskiego (2010), Ostatni niesprawiedliwy (2013:, Napalm (2014). W Polsce szerokim echem odbił się zwłaszcza "Szoah".
Odznaczony Ordre national du Mérite, Médaille de la Résistance oraz Legią Honorową.
W 2015 roku, przy okazji swoich 90 urodzin napisał: "Śmierć może zjawić się w każdej chwili. Statystyki są przeciwko mnie. To kiepsko. W śmierci nie ma nic wielkiego. Przeciwnie, to kres możliwości bycia wielkim."
