Nagroda im. Krzysztofa Krauzego dla Anny Jadowskiej

Historię młodej kobiety, która żyje na wsi. Jej mąż pracuje za granicą, on sama wychowuje dwoje dzieci i nie może dać sobie rady z własnymi pragnieniami, tęsknotami, marzeniami. Jest tu też portret polskiej prowincji, która po ’89 roku wcale nie stała się zamożna, nowoczesna i otwarta. Jadowska dotyka problemów polskiego katolicyzmu i emigracji.

„Dzikie róże” to jeden z najbardziej skrzywdzonych polskich filmów ostatniego czasu. Nie dostał on szansy walczenia o gdyńskie Złote Lwy, a więc i na promocję, jaką zapewnia każdemu tytułowi konkurs główny. Ale widać najtrudniej jest być prorokiem we własnym kraju. Potem ten oryginalny obraz wygrał międzynarodowe festiwale w Cottbus i Sztokholmie, gdzie Impact Award przyznawana jest artystom, w których twórczości odbija się współczesny świat. W uzasadnieniu jurorzy napisali, że „Dzikie róże” są metaforą niezłomności człowieka. Kiepską krajową passę filmu przełamali przed dwoma miesiącami krytycy, przyznając mu swoją Złotą Taśmę, a także członkowie Polskiej Akademii Filmowej przyznając reżyserce nominację w kategorii najlepszej reżyserii. Teraz nagrodzili Jadowską koledzy po fachu czyli reżyserzy.