3) zawiera braki formalne, których nie usunięto, lub nie uiszczono od niej należnej opłaty (art. 130 § 1 w zw. z art. 370 k.p.c.), podlega odrzuceniu już przez sąd I instancji bez konieczności przesyłania jej sądowi II instancji.
Wezwanie do uzupełnienia braków
Przewodniczący, wzywając stronę wnoszącą apelację bądź jej pełnomocnika do uzupełnienia braków, zobowiązany jest precyzyjnie wskazać braki formalne wniesionej apelacji. Podobnie rzecz się ma w odniesieniu do wezwania do uiszczenia opłaty od apelacji. Przewodniczący powinien określić wysokość tej opłaty w prawidłowej wysokości (choć prezentowane są także poglądy, że wezwanie profesjonalnego (zawodowego) pełnomocnika procesowego (adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego) wnoszącego apelację w imieniu strony, która reprezentuje do uiszczenia opłaty, dotyczy wyłącznie samego obowiązku jej uiszczenia, a nie konieczności wyliczania i wskazania wysokości tej opłaty, co powinien uczynić profesjonalny (zawodowy) pełnomocnik reprezentujący stronę, w imieniu której wnosi apelację). Nie wystarczy samo wezwanie do uiszczenia opłaty bez wskazania określonej kwoty tej opłaty. Zaniedbanie powyższego obowiązku nie wywołuje dla strony żadnych negatywnych konsekwencji procesowych. Opłatą nienależną w rozumieniu art. 370 k.p.c. nie jest opłata wyższa niż ta, którą strona powinna uiścić od apelacji. Wniesienie takiej opłaty nie może skutkować odrzuceniem apelacji, a sąd lub przewodniczący powinien z urzędu zwrócić stronie różnicę między opłatą pobraną a opłatą należną (art. 80 ust. 1 uksc).
Opłata a zwolnienie
W przypadku oddalenia wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, po uprawomocnieniu się postanowienia w tym zakresie, przewodniczący wzywa stronę, która nie jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, do uiszczenia należnej opłaty od apelacji, nawet wówczas, gdy już uprzednio przed złożeniem przez skarżącego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych wzywał ją do uiszczenia tej opłaty (art. 112 ust. 2 uksc w zw. z art. 130 k.p.c.). W przypadku gdy skarżący jest reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, przewodniczący nie ma obowiązku wzywania go do uiszczenia opłaty od apelacji, którą pełnomocnik powinien uiścić bez wzywania go do jej uiszczenia w terminie tygodnia od dnia doręczenia bądź ogłoszenia postanowienia, a jeśli strona wniosła zażalenie na postanowienie sądu I instancji – w terminie tygodnia od dnia doręczenia bądź ogłoszenia postanowienia sądu
II instancji oddalającego zażalenie. W przypadku złożenia kolejnego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w terminie otwartym do uiszczenia opłaty, jeśli będzie on oparty na tych samych okolicznościach, co poprzednio złożony i rozpoznany (oddalony) już wniosek, podlega odrzuceniu i nie ma wpływu na bieg terminu do opłacenia pisma (art. 112 ust. 4 uksc). Jeśli opłata, mimo złożenia kolejnego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, nie zostanie uiszczona, to sąd odrzuci taki ponowny wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, jak i wniesioną apelację.
Brak legitymacji
Nieposiadanie legitymacji do wniesienia apelacji skutkuje jej odrzuceniem jako niedopuszczalnej z innych przyczyn, podobnie jak apelacja skierowana wyłącznie przeciwko uzasadnieniu orzeczenia. Brak interesu prawnego w zaskarżeniu orzeczenia apelacją skutkuje jej odrzuceniem, a nie oddaleniem, choć prezentowane są poglądy odmienne. Pokrzywdzenie orzeczeniem (gravamen) zachodzi wtedy, gdy zaskarżone orzeczenie jest obiektywnie w sensie prawnym niekorzystne dla skarżącego, gdyż z punktu widzenia jego skutków związanych z prawomocnością materialną skarżący nie uzyskał takiej ochrony prawnej, którą zamierzał osiągnąć przez procesowo odpowiednie zachowanie w postępowaniu poprzedzającym wydanie orzeczenia (żądanie oddalenia powództwa), a w razie jego braku zaskarżone orzeczenie (np. wyrok zaoczny, nakaz zapłaty) per se wywołuje takie skutki. Gravamen, będąc warunkiem istnienia interesu prawnego w zaskarżeniu orzeczenia, jest przesłanką dopuszczalności środka zaskarżenia, chyba że interes publiczny wymaga merytorycznego rozpoznania tego środka. W uchwale SN (7) z 15 maja 2014 r. wskazano, że pokrzywdzenie orzeczeniem (gravamen) jest przesłanką dopuszczalności środka zaskarżenia, chyba że interes publiczny wymaga merytorycznego rozpoznania tego środka i nadał jej moc zasady prawnej. Do odrzucenia apelacji z powodu nieusunięcia przez skarżącego braków formalnych może dojść tylko, gdy uniemożliwiają one nadanie sprawie dalszego biegu.
Podpis i odpisy
Brakiem formalnym apelacji, którego nieuzupełnienie w wyznaczonym terminie prowadzi do jej odrzucenia, jest brak podpisu strony bądź jej pełnomocnika, przedstawiciela ustawowego. Brak ten może być uzupełniony albo przez złożenie podpisu na egzemplarzu złożonym w sądzie, albo przez przesłanie do sądu bądź złożeniu w biurze podawczym podpisanego kolejnego egzemplarza apelacji zawierającego podpis osoby, która ją wnosi. Podpis wnoszącego apelację nie musi być złożony na odpisie apelacji, który nadto nie musi zawierać oświadczenia o zgodności z oryginałem. Nie ma znaczenia, jaką techniką odpis został wykonany. Warunkiem uznania złożonego dokumentu za odpis jest całkowita jego zgodność z oryginałem. Strona wezwana do usunięcia braku formalnego apelacji polegającego na konieczności złożenia odpisu wyroku nie może go usunąć w ten sposób, że złoży wniosek o sporządzenie odpisu przez sąd i dołączenie go do akt sprawy, nawet jeśli opłaci taki wniosek należną opłatą za wydanie kserokopii czy odpisu tego pisma procesowego.