Gdzie dwóch adwokatów, tam trzy opinie. Powiedzenie to straciło na aktualności, bo palestra podzielona jest dziś na dwa obozy. Przedstawiciele liczniejszego są zdania, że koledzy, którzy kandydowali do SN, legitymizowali prawo niezgodne z konstytucją i sprzeniewierzyli się rocie ślubowania. Pozostali uważają, że w SN powinni znaleźć się ludzie kompetentni, o głębokiej wiedzy prawniczej i etycznej (ani chybi adwokaci!). Choć taki powinien być chyba każdy prawnik ubiegający się o sędziowską nominację, okazuje się, że ci, którym miły byłby urząd sędziego sądu powszechnego, muszą przejść istotnie bardziej skomplikowaną ocenę niż chcący orzekać w Sądzie Najwyższym.
Czytaj także: Adwokatom kandydującym do Sądu Najwyższego grożą dyscyplinarki
Adwokat ubiegający się o urząd sędziego sądu powszechnego musi zgromadzić wiele dokumentów, w tym medycznych, i opinii. Wykazać odpowiedni stan zdrowia (badanie krwi, psychologa o szczególnych uprawnieniach oraz dowieść, że nie cierpi na cukrzycę), merytoryczne przygotowanie do pełnienia urzędu (czemu służy wykaz stu szczegółowo analizowanych przez wyznaczonego sędziego spraw) i predyspozycje moralno-etyczne, których ocenę ułatwić ma, obok innych dowodów nieskazitelności charakteru, zaświadczenie od komendanta policji obejmujące liczbę otrzymanych mandatów.
W toku procedury kandydujący adwokat zobowiązany jest nadto m.in. złożyć oświadczenie o powierzchni jego kancelarii i liczbie zatrudnianych osób, przedłożyć zaświadczenie o niekaralności, a także oświadczenie, że nie toczy się i nie toczyło przeciwko niemu żadne postępowanie. Może następnie liczyć na zaproszenie na posiedzenie kolegium właściwego sądu i poddanie się ocenie przedstawicieli tegoż środowiska. Przy odrobinie szczęścia uzyska więcej głosów za niż przeciw, a droga do urzędu sędziego zostanie skrócona o kilka długości.
Nie śmiem oceniać kolegów, którzy zdecydowali się kandydować w naborze rozgrzewającym niejedno prawnicze serce. Wiem jednak, dlaczego ja w marcu tego roku zdecydowałam się ubiegać o urząd sędziego Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy i, co bodaj istotniejsze, cofnęłam następnie swą kandydaturę, już po uzyskaniu pozytywnej oceny Kolegium Sędziów Sądu Okręgowego.
