Fałszywe dokumenty są wykorzystywane w wielu przestępstwach związanych między innymi z przestępczością gospodarczą czy też finansową. Dotychczas przepisy dotyczące dokumentów były rozproszone w blisko 400 aktach prawnych. Brakowało również jednolitych standardów zabezpieczeń przed fałszowaniem. Nie było też organu odpowiedzialnego za kształtowanie polityki bezpieczeństwa w tym obszarze (teraz będzie nim minister spraw wewnętrznych i administracji). Konieczne stało się zatem kompleksowe uregulowanie kwestii dokumentów publicznych od momentu projektowania, poprzez nadzorowanie ich produkcji, a także działania prewencyjne i edukacyjne. Wszystkie te aspekty objęte zostały ustawą o dokumentach publicznych.
Czytaj także: Dowody osobiste jednak można kserować
Trzy kategorie dokumentów
Ustawa z 22 listopada 2018 roku określa trzy kategorie dokumentów publicznych, w zależności od ich znaczenia dla bezpieczeństwa państwa, a także ich minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem.
I kategoria – to dokumenty najistotniejsze z punktu widzenia bezpieczeństwa państwa, których wytwarzanie odbywa się w sposób uwzględniający szczególne środki bezpieczeństwa. Wykaz tych dokumentów został ustalony w ustawie. Należą do nich między innymi dowody osobiste, dokumenty paszportowe, książeczka żeglarska, dokumenty wydawane przez urzędy stanu cywilnego, np. akt urodzenia, a także:
• tytuły wykonawcze wydawane przez sądy lub referendarzy sądowych;