STANOWISKO MINISTERSTWA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ Z 9 KWIETNIA 2014 R. W SPRAWIE ZAKRESU INFORMACJI O WARUNKACH ZATRUDNIENIA

Zgodnie z brzmieniem art. 29 § 3 kodeksu pracy - pracodawca informuje pracownika na piśmie, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę, o:

1) obowiązującej pracownika dobowej i tygodniowej normie czasu pracy,

2) częstotliwości wypłat wynagrodzenia za pracę,

3) wymiarze przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego,

4) obowiązującej pracownika długości okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

5) układzie zbiorowym pracy, którym pracownik jest objęty,

a jeżeli pracodawca nie ma obowiązku ustalenia regulaminu pracy - dodatkowo o porze nocnej, miejscu, terminie i czasie wypłaty wynagrodzenia oraz przyjętym sposobie potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy.

Poinformowanie pracownika o jego warunkach zatrudnienia, o których mowa w ww § 3 pkt 1-4, może nastąpić przez pisemne wskazanie odpowiednich przepisów prawa pracy (§ 31 tego artykułu).

Pracodawca informuje także pracownika na piśmie o zmianie jego warunków zatrudnienia, o których mowa w § 3 pkt 1-4, o objęciu pracownika układem zbiorowym pracy, a także o zmianie układu zbiorowego pracy, którym pracownik jest objęty, niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 1 miesiąca od dnia wejścia w życie tych zmian, a w przypadku gdy rozwiązanie umowy o pracę miałoby nastąpić przed upływem tego terminu - nie później niż do dnia rozwiązania umowy (§ 32 tego artykułu).

Poinformowanie pracownika o zmianie jego warunków zatrudnienia, o których mowa w § 3 pkt 1-4, również może nastąpić przez pisemne wskazanie odpowiednich przepisów prawa pracy (§ 33 artykułu).

Odnosząc się więc do samej formy poinformowania pracownika o warunkach jego zatrudnienia, powołany przepis wskazuje jedynie, że może to się odbyć w dwojaki sposób. Mianowicie w postaci szczegółowego opisania sytuacji pracownika w powołanym wyżej zakresie, bądź też odesłania do odpowiednich przepisów prawa pracy, które taką sytuację normują. Natomiast regulacja ta nie precyzuje, jaką formułę informacji należy przyjąć w pierwszym z wymienionych przypadków.