Sophia miała szczęście. 55-letnia kobieta mieszka w Missouri City, dzielnicy, która została w stosunkowo niewielkim stopniu dotknięta przez nawałnicę. Ale 100 tys. innych domów stoi w brązowej brei, która miejscami sięga kilka metrów.

Kiedy huragan Harvey uderzył w miniony piątek, burmistrz Sylvester Turner zaapelował do mieszkańców, aby nie ruszali się z domów. Chciał uniknąć paraliżu siedmiomilionowej metropolii. Ale przecież nie mógł się spodziewać, że oberwanie chmury po sześciu dniach będzie trwało, pozostawiając średnio 130 cm opadów. To więcej wody, niż 12 lat temu niósł huragan Katrina w Luizjanie, absolutny rekord w historii kontynentalnych Stanów Zjednoczonych.

Dorobek życia

– Ludzie nie wiedzą, co robić: pilnować dobytku ryzykując, że jeśli poziom wody będzie nadal się podnosił, nikt już im nie zdąży pomóc, czy uciec już teraz, pozostawiając dorobek życia bez opieki. Wielu nie ma ubezpieczenia, a w nocy zaczęli grasować złodzieje. Burmistrz wczoraj wprowadził od jedenastej do piątej godzinę policyjną, może to coś pomoże – mówi „Rzeczpospolitej" Sophia, która zgłosiła się do Christian Rescue Mission przy Hadley Street, aby nieść pomoc poszkodowanym. – Kierujemy ich do Centrum Kongresowego George'a R. Browna, tam dostają jedzenie, ubrania, zabawki dla dzieci.

Władze szacują, że pomocy będzie potrzebowało co najmniej 450 tys. osób. Bilans ofiar śmiertelnych, na razie 22 osoby, też może pójść w górę, bo policja otrzymuje sygnały o wielu zaginionych.

Kandy, pielęgniarki ze szpitala Ben Taub, opisuje jeszcze trudniejszą sytuację.

– Jesteśmy otoczeni przez wodę, zalało piwnice, gdzie mamy magazyny. Żywność, leki się kończą, a pomocy potrzebuje 350 pacjentów. Czekamy na helikoptery, które zapewnią ewakuację. Niestety, deszcz wciąż pada – mówi „Rzeczpospolitej".

Houston to najbardziej zróżnicowana pod względem etnicznym metropolia Ameryki, biali stanowią tu już tylko 22 proc. ludności, podczas gdy Latynosi to prawie połowa mieszkańców. Dlatego kiedy w weekend, gdy Harvey siał spustoszenie już od kilkudziesięciu godzin, Donald Trump ułaskawił słynącego z brutalnych i bezprawnych represji wobec imigrantów z Meksyku szeryfa z Arizony Joe Arpaio, nie mogło to zostać dobrze przyjęte przez szukających schronienia przed huraganem ludzi. We wtorek prezydent wolał na wszelki wypadek nie przyjeżdżać do metropolii: odwiedził w zamian położone bardziej na południe Corpus Christi. Amerykę obiegły zdjęcia Melanii Trump w wysokich obcasach, sygnał, jak bardzo para prezydencka nie potrafi się wczuć w dramat mieszkańców Houston.

Nawet w tak drastycznych okolicznościach Trump nie zrezygnował zresztą ze swojej antyimigracyjnej krucjaty. Za jego przyzwoleniem policja utrzymała kontrole na ulicach nielegalnych imigrantów, przez co nawet milion mieszkańców miasta bez papierów woli nie ruszać się z domów, niż szukać schronienia w bezpieczniejszych miejscach.

Dziki Zachód deweloperów

Chociaż we wtorek główne uderzenie huraganu przesunęło się ku Luizjanie, przed Houston pojawiła się nowa groźba: wały wielkiego zbiornika retencyjnego Addicks na północy miasta zaczęły po raz pierwszy pękać. To zresztą tylko jeden z wielu sygnałów fatalnego stanu infrastruktury kanalizacyjnej położonego bezpośrednio przy Zatoce Meksykańskiej na glinianym, słabo wchłaniającym wodę podłożu mieście.

Houston od lat odrzucało apele Waszyngtonu o uregulowanie systemu pozwoleń na budowę. Pozwalano inwestować na terenach zalewowych. Tani grunt, brak ograniczeń spowodowały, że metropolia rozwinęła się w błyskawicznym tempie, przede wszystkim dzięki imigracji Meksykanów szukających pracy w przemyśle paliwowym. Teraz jednak rachunek za zaniedbania ostatnich kilkunastu lat może się okazać bardzo wysoki.

– Houston to Dziki Zachód dla deweloperów, każda wzmianka o regulacjach wywołuje wrogą reakcję ze strony ludzi, którzy uważają, że to ogranicza ich prawo własności i zyski – mówi tygodnikowi „The Atlantic" Sam Brody, dyrektor centrum ds. ochrony wybrzeża Texas A&M University.