Niższa opłata w postępowaniu nakazowym uproszczonym

Od pozwu w postępowaniu nakazowym w sprawie rozpoznanej w trybie uproszczonym obowiązuje opłata sądowa w wysokości 1/4 opłaty stałej, czyli tej, którą uiszczamy w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym

Publikacja: 29.12.2007 00:19

Izabela Lewandowska

Tak uznał Sąd Najwyższy w uchwale z 7 grudnia 2007 r. (sygn. III CZP 118/07)

. Zawarł w niej odpowiedź na pytanie prawne jednego z sądów II instancji. Powód, który wygrał sprawę, złożył do tego sądu zażalenie na postanowienie o kosztach sądowych ujęte w nakazie zapłaty wydanym w postępowaniu uproszczonym. Twierdził, że zasądzone na jego rzecz od pozwanego koszty sądowe są za niskie, gdyż sąd błędnie ustalił opłatę sądową od pozwu. W postępowaniu uproszczonym rozpatruje się należące do właściwości sądów rejonowych:

- spory powstałe na tle umów, jeśli wartość przedmiotu sporu nie przekracza 10 tys. zł;

- sprawy o roszczenia wynikające z rękojmi, gwarancji lub niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową sprzedaży konsumenckiej, gdy wartość przedmiotu umowy nie przekracza 10 tys. zł;

- sprawy o zapłatę czynszu za mieszkania i o opłaty za korzystanie z mieszkań spółdzielczych, bez względu na wysokość dochodzonej należności.

Sprawy te mogą być rozstrzygnięte nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym. I tej sytuacji dotyczy przytoczona uchwała. Sąd rozpatruje sprawę w postępowaniu nakazowym, gdy powód zgłosi w pozwie taki wniosek. Nakaz zapłaty zaś może wydać tylko w sytuacjach wskazanych w art. 485 kodeksu postępowania cywilnego, a przede wszystkim, gdy wnoszący sprawę dochodzi zapłaty w pieniądzu lub świadczenia innych rzeczy zamiennych. Swoje żądania musi udowodnić jednym z następujących dokumentów, który musi dołączyć do pozwu:

- dokumentem urzędowym,

- zaakceptowanym przez dłużnika rachunkiem,

- wezwaniem dłużnika do zapłaty i pisemnym oświadczeniem dłużnika o uznaniu długu,

- zaakceptowanym przez dłużnika żądaniem zapłaty, zwróconym przez bank i niezapłaconym z powodu braku środków na rachunku bankowym.

W tym trybie rozstrzyga się m.in. roszczenia oparte na wekslu i czeku.

Sąd Najwyższy w uchwale z 7 grudnia 2007 r. stwierdził, że od pozwu w postępowaniu nakazowym w sprawie podlegającej rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym obowiązuje opłata w wysokości określonej w art. 19 ust. 2 w związku z art. 28 i 20 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sadowych w sprawach cywilnych (DzU nr 167, poz. 1398). W myśl art. 19 ust. 2 od pozwu w postępowaniu nakazowym pobiera się czwartą część opłaty.

W art. 20 zastrzega się, że opłata, o której mowa w art. 19, nie może wynosić mniej niż 30 zł, a jeśli ma być pobrana przed ustaleniem opłaty ostatecznej, pobiera się część opłaty tymczasowej, nie mniej jednak niż 30 zł. W art. 28 zaś zapisano, że w sprawie podlegającej rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym pobiera się opłatę stałą, i wskazano cztery stawki zależne od wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu umowy. Przy wartościach do 2000 zł wynosi ona 30 zł, a przy wartościach od ponad 2 tys. zł do 5 tys. zł – 100 zł. Gdy wartość mieści się w granicach od ponad 5 tys. zł do 7,5 tys. zł, opłata stała wynosi 250 zł, a gdy przekracza 7,5 tys. zł – 300 zł.