Przeżyła 32 lata. Z powodu ciężkiej wady serca większość czasu spędziła w szpitalach i sanatoriach. Świadomość kruchości ludzkiego istnienia widać w jej twórczości.
W jednym z sanatoriów Helena Myga poznała swego przyszłego męża Adolfa Poświatowskiego, również ciężko chorego na serce. To on właśnie jest adresatem większości jej wierszy miłosnych. Małżeństwo trwało zaledwie dwa lata, Poświatowska w wieku 21 lat została wdową. Ponieważ jej życie było ciągle zagrożone, dwa lata później udała się do USA na skomplikowaną operację.
Ta się udała, a Poświatowska podjęła studia na Smiths College w Northampton, które ukończyła z bardzo dobrymi wynikami w 1961 roku. W archiwum tego szacownego college'u zachowały się bogate materiały dotyczące naszej poetki. Wróciła do Polski i rozpoczęła studia filozoficzne na UJ. Pobyt w Stanach opisała w autobiograficznej „Opowieści dla przyjaciela” i licznych listach do rodziny i przyjaciół.
W filmie dokumentalnym Anny Ferens poznajemy nieznany wątek z jej życiorysu związany ze Służbą Bezpieczeństwa. SB, jak się okazało, widziała w Poświatowskiej kandydatkę na tajnego współpracownika. W 1965 roku założono jej teczkę i prowadzono inwigilację mającą na celu przygotowanie się do rozmowy operacyjnej, w której zamierzano zaproponować poetce donoszenie na krakowskich naukowców i literatów. Jednym z planów na złamanie Poświatowskiej było granie paszportem. SB zrezygnowała dopiero po śmierci kandydatki.
Errata do biografii: Halina Poświatowska
