Dla naszych czytelników mamy podwójne zaproszenia do Teatru Współczesnego na spektakle grane 7, 8 i 9 września godz. 19.00 - szczegóły dotyczące konkursu.
Na scenie warszawskiego Teatru Współczesnego pozornie jest tak, jak pamiętamy ze szkolnej lektury: Dulska wyrzuca ze swej kamienicy lokatorkę, która się truła, a kokocicy drastycznie podnosi czynsz. I z żelazną konsekwencją pilnuje rodziny: mężowi wydziela cygara, córki trzyma krótko, by wyrosły na porządne panny. Nagle świat zaczyna się walić, bo syn Zbyszko zrobił dziecko służącej...
Agnieszka Glińska niczego nie dopisała, jak dziś nagminnie robią to inni reżyserzy. Co więcej, w oryginalnym tekście Gabrieli Zapolskiej dokonała tylko niewielkich skrótów. A jednak nie oglądamy odkurzonej ramoty teatralnej. Nie mamy też wrażenia, że zaproponowała wyprawę do świata sprzed stu lat, w którym tytułowa „moralność" dotyczyła innych zasad niż dzisiaj, skoro obecnie słowo „mezalians" niemal wyszło z użycia.
Glińska przeniosła Zapolską w lata 20. minionego stulecia, ale sugeruje, że mogłaby się rozgrywać i dzisiaj. Akcji nadała dynamiczne, współczesne tempo. W tym domu Dulskich często wszyscy mówią naraz, wyrzucają słowa w przestrzeń, by rozładować stresy, a nie nawiązać kontakt z bliskimi. Tak właśnie toczy się życie w wielu dzisiejszych rodzinach.
Największą przemianę przeszła sama Dulska. Nie ma w niej nic z mieszczańskiego potwora i kołtuna. Odmłodniała, jest wciąż atrakcyjną kobietą, marzy się jej czasem odrobina szaleństwa, ale przecież jej obowiązkiem pozostaje rodzina.
