Regina Honigman pochodziła z Zawiercia, urodziła się w 1918 roku. Do obozu pracy przymusowej w Gabersdorf (Libeč, dziś część Trutnova, miasta powiatowego w północnych Czechach) trafiła, gdy naziści wydali nakaz, na mocy którego każda rodzina musiała "przeznaczyć" jedną osobę do pracy przymusowej.
Rodzice i siostry Reginy Honigman zginęli w Auschwitz, wojnę przeżyła tylko ona i jej brat. Autorka pamiętnika pisała go przez cały czas pobytu w obozie pracy, kontynuowała wpisy już po przeniesieniu do obozu przesiedleńców. W ten sposób powstał unikalny zapis obozowego życia, a także rodzaj improwizowanej Haggady, opowieści o losach narodu żydowskiego.
Pisząc wspomnienia w obozie w Gabersdorf, Regina umieściła w pamiętniku nazwiska współwięźniów, a nawet ich wiersze.
Gabersdorf (Libeč) powstał po 22.03.1944 r. W obozie przebywało 350-370 kobiet żydowskiego pochodzenia, głównie z Polski i Węgier. Zatrudnione były przy produkcji nici w zakładach firmy Hasse oraz firmy Etrich, a także w przędzalni Vereinigte Textilwerke K.Z. Barthel. Obóz został wyzwolony 8 maja 1945 roku.
Regina Honigman poślubiła mężczyznę poznanego w obozie w Gabersdorf i wraz z nim ostatecznie znalazła się w Australii. Zmarła w 1992 roku. W 2005 jej córki zdecydowały o przekazaniu jej pamiętnika do instytutu Yad Vashem. Tamtejsi badacze znaleźli w zapiskach nazwiska osób, których los do dziś pozostaje nieznany.
