W 1922 roku z inicjatywy pionierów radiofonii, ze słynnym wynalazcą Guglielmo Marconim na czele, poszły w eter pierwsze słowa nadane przez British Broadcasting Corporation. Debiutanckie programy emitowano z Londynu, Birmingham i Manchesteru. W krótkim czasie zdobyły one dużą popularność. Już w 1925 roku można je było usłyszeć niemal w każdym miejscu Wysp Brytyjskich.
Początkowo BBC było przedsięwzięciem komercyjnym. Ale już w 1927 roku na mocy przywileju królewskiego przekształciło się w instytucję publiczną.
Od lat 30. BBC jako pierwsza stworzyła regularne programy telewizyjne. Zaczęła także nadawać audycje radiowe dla zagranicy. Miało to ogromne znaczenie podczas II wojny światowej i zimnej wojny. Dla wielu, także w Polsce, brytyjska stacja była jedynym źródłem rzetelnych informacji. – Do dziś pozostała symbolem profesjonalizmu, twardego, rzetelnego dziennikarstwa – podkreśla prof. Jacek Dąbała, medioznawca z KUL. – Obecnie to jedna z niewielu stacji, w których można obejrzeć wysokiej jakości filmy dokumentalne, programy muzyczne czy dyskusje – zauważa prof. Dąbała i zwraca uwagę, że w przeciwieństwie do innych współczesnych mediów BBC stroni od tabloidyzacji i sensacji nawet kosztem mniejszej liczby widzów.
Brytyjskie media publiczne nie nadają reklam. Programy są finansowane z opłat abonamentowych, których wysokość określa parlament. Część funduszy pochodzi też z zysków przedsiębiorstw i wydawnictw BBC.
Stacja jest dziś największą tego rodzaju instytucją na świecie. Nadaje osiem ogólnokrajowych programów telewizyjnych i cztery programy regionalne. Radio BBC to dziesięć ogólnokrajowych kanałów radiowych i kilkadziesiąt regionalnych. Światowe serwisy są nadawane nie tylko w języku angielskim, ale w kilku innych, m.in. w arabskim.
