Z pojęciem spadku nierozerwalnie związane jest zagadnienie dziedziczenia, które najprościej scharakteryzować można jako sytuację prawną, w ramach której spadek, a zatem majątkowe prawa i obowiązki osoby zmarłej (spadkodawcy) oraz niektóre sytuacje prawne, przechodzą z chwilą jej śmierci na inną osobę lub osoby (w częściach ułamkowych), w szczególności powołane do dziedziczenia (spadkobierców). Dziedziczenie następuje więc wraz z zaistnieniem jednego zdarzenia, tj. śmierci spadkodawcy, i dotyczy jednocześnie wszystkich składników spadku (całej masy spadkowej), co stanowi zjawisko określane mianem sukcesji uniwersalnej, w odróżnieniu od sukcesji singularnej, w ramach której każdy składnik danej masy majątkowej musiałby być przenoszony odrębnie.
Dziedziczenie stanowi sytuację prawną o tyle charakterystyczną, że wywołującą realne skutki prawne dopiero wraz ze śmiercią spadkodawcy. To sprawia, że niezwykle istotne jest zadbanie, aby zamierzone przez osobę rozdysponowanie spadku po jej śmierci było zgodne z jej rzeczywistą wolą, a przy tym jasne, precyzyjne i skuteczne prawnie, gdyż siłą rzeczy jego zmiana, poprawienie lub doprecyzowanie nie będzie możliwe po śmierci spadkodawcy. Z tej przyczyny bardzo ważne jest poznanie oraz prawidłowe zrozumienie przepisów regulujących zagadnienie dziedziczenia, aby rzeczywiste skutki prawne rozdysponowania spadku między spadkobierców odpowiadały w przyszłości skutkom zamierzonym uprzednio przez spadkodawcę.
Czytaj więcej
Do spadku należą prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, ale nie wszystkie.
W prawie polskim istnieją dwa sposoby powołania spadkobierców do spadku:
1. na podstawie obowiązujących przepisów ustawy oraz
