Gmina nie przyjmie wadliwych urządzeń

Choć gmina ma obowiązek zwrócić prywatnym inwestorom wydatki poczynione na budowę urządzeń wodociągowych lub kanalizacyjnych, może odmówić odpłatnego przejęcia tych urządzeń, jeżeli są inne, niż zakładał projekt

Publikacja: 17.10.2007 13:43

Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku orzekającym ostatecznie przegraną Towarzystwa Budownictwa Społecznego spółki z o.o. w jego sporze z gminą (sygn. III CNP 81/06). Chodziło o koszty sieci wodociągowej i kanalizacyjnej osiedla mieszkaniowego wybudowanej w latach 1998 – 1999 przez spółkę inwestorską Provimar.

W maju 1999 r. spółka Provimar przelała na TBS swe wierzytelności wobec gminy z tytułu tych wydatków. Towarzystwo zwróciło się do gminy, by zawrzeć umowę o przejęciu, ale ta odmawiała. Powód był taki, że spółka inwestorska wykonała budowę niezgodnie z projektem.

Towarzystwo wystąpiło do sądu, domagając się od gminy (na podstawie art. 471 kodeksu cywilnego) zapłaty odszkodowania za niewykonanie zobowiązania wynikającego dla niej z art. 31 ustawy z 2001 r.

Sąd oddalił żądanie towarzystwa, a sąd II instancji zaakceptował ten wyrok. Biegły powołany przez sąd stwierdził liczne niezgodności sieci z projektem, m.in. mniejszą średnicę rur, zbyt małe kąty spadku przewodów kanalizacyjnych, nadmierne odchylenia od linii spadku, zwiększenie odległości między studniami rewizyjnymi, użycie niewłaściwego materiału do stopni włazowych oraz niezgodne z projektem ich rozmieszczenie.

Odmowa przejęcia sieci i zwrotu kosztów jej budowy była w ocenie sądów uzasadniona przez art. 31 ust. 2 ustawy z 2001 r.

Zapisano w nim, że przekazywane odpłatnie urządzenia powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w odrębnych przepisach.

Towarzystwo przegrało także przed Sądem Najwyższym, do którego wniosło skargę o stwierdzenie niezgodności prawomocnego wyroku sądu II instancji.

Prawną podstawę do wydania przepisów, o których mowa w art. 31 ustawy z 2001 r., tj. określających warunki, jakim powinny odpowiadać sieci wodociągowe oraz kanalizacji sanitarnej i deszczowej, stwarza art. 7 ustawy z 1994 r. – Prawo budowlane, ale dotychczas ich nie wydano.

Nie oznacza to jednak – stwierdza Sąd Najwyższy – że gminy muszą przejmować odpłatnie wszelkie urządzenia, bez zwracania uwagi na ich stan. Chodzi bowiem o urządzenia, które muszą współdziałać z siecią. Nie mogą one przysparzać przedsiębiorstwu wodno-kanalizacyjnemu strat, które musieliby wszak pokryć odbiorcy jego usług.

Także konstytucyjnie chroniona samodzielność finansowa gmin wyklucza taką wykładnię art. 31 ust. 1, z której wynikałby dla gminy obowiązek przejmowania urządzeń, które należałoby zamknąć lub przebudować.

SN zgodził się z sądami, że zasadnicze znaczenie w tej sprawie ma przede wszystkim art. 5 ustawy z 1994 r. – Prawo budowlane stanowiący, że obiekt budowlany należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej.

Jeśli takie przepisy są zawarte w akcie normatywnym, to wynikające z nich nakazy i zakazy należy uwzględniać w pierwszej kolejności.

Gdy ich nie ma, trzeba stosować zasady wiedzy technicznej. Zasady te, mające niejednokrotnie formę przepisów i w taki sposób nazywane, mają walor prawny ze względu na art. 5 prawa budowlanego nakazujący ich stosowanie.

Zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest – tak jak chce ustawa z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrywaniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (DzU z 2006 r. nr 123, poz. 858) – zadaniem własnym gminy. Koszty budowy sieci wodociągowej i kanalizacyjnej obciążają co do zasady przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne.W myśl art. 31 tej ustawy osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą przekazać je odpłatnie gminie albo przedsiębiorstwu wodno-kanalizacyjnemu na warunkach uzgodnionych w umowie.

Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku orzekającym ostatecznie przegraną Towarzystwa Budownictwa Społecznego spółki z o.o. w jego sporze z gminą (sygn. III CNP 81/06). Chodziło o koszty sieci wodociągowej i kanalizacyjnej osiedla mieszkaniowego wybudowanej w latach 1998 – 1999 przez spółkę inwestorską Provimar.

W maju 1999 r. spółka Provimar przelała na TBS swe wierzytelności wobec gminy z tytułu tych wydatków. Towarzystwo zwróciło się do gminy, by zawrzeć umowę o przejęciu, ale ta odmawiała. Powód był taki, że spółka inwestorska wykonała budowę niezgodnie z projektem.

Pozostało 84% artykułu
Konsumenci
Pozew grupowy oszukanych na pompy ciepła. Sąd wydał zabezpieczenie
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Sądy i trybunały
Dr Tomasz Zalasiński: W Trybunale Konstytucyjnym gorzej już nie będzie
Konsumenci
TSUE wydał ważny wyrok dla frankowiczów. To pokłosie sprawy Getin Banku
Nieruchomości
Właściciele starych budynków mogą mieć problem. Wygasają ważne przepisy
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Prawo rodzinne
Przy rozwodzie z żoną trzeba się też rozstać z częścią krów