- Trzeba tu rozróżnić dwa rodzaje świadczeń: świadczenie pielęgnacyjne i zasiłek pielęgnacyjny. Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje osobom, na których zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym ciąży obowiązek alimentacyjny, a także opiekunowi faktycznemu dziecka, jeżeli nie podejmuje lub rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem. Takie uprawnienie mając więc oczywiście rodzice. Gmina przyzna świadczenie tylko wówczas, gdy np. matka nie pracuje.
Trzeba też spełnić inne warunki. Przede wszystkim dziecko musi się legitymować orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.
Jeśli potomek ukończył już 16 lat, to musi mieć orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Ponadto dochód na osobę w rodzinie nie może przekraczać określonej kwoty (obecnie jest to 583 zł). Jeśli wszystkie warunki są spełnione, to miesięcznie opiekun otrzymuje 420 zł.
Czy innym jest natomiast zasiłek pielęgnacyjny (wynoszący 153 zł miesięcznie). Gmina przyznaje się go w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. To świadczenie przysługuje m.in. niepełnosprawnemu dziecku i osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Nie ma tu znaczenia ani sytuacja dochodowa rodziny, ani to, czy rodzice dziecka pracują, czy nie.
Jeśli więc czytelniczka chce ubiegać się o to świadczenie na dziecko, to nie musi rezygnować z pracy. Zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje natomiast osobie uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego (np. do renty), a także gdy dziecko przebywa w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie, jeżeli jego pobyt i udzielane przez tę instytucję świadczenia częściowo lub w całości finansowane są z budżetu państwa albo z Narodowego Funduszu Zdrowia.