Nie ma przepisu, który zabraniałby radom gmin nadawania nazw parkom – stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny. Nie narusza to także konstytucyjnej zasady legalizmu, na którą powoływał się wojewoda śląski, unieważniając uchwałę Rady Miejskiej Zabrza w sprawie nazwania parku imieniem Jacka Kuronia.

– Nie ma w tym nic politycznego – zastrzega Mirosław Rymer, pełnomocnik wojewody. – Zdecydowały względy prawne.

Rada podjęła uchwałę 16 października 2006 r. Miesiąc później wojewoda ją unieważnił, ponieważ rada rażąco naruszyła art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy o samorządzie gminnym. Przepis ten upoważnia rady gmin do podejmowania uchwał w sprawach herbu gminy, nazw ulic i placów publicznych oraz wznoszenia pomników. Nic jednak nie mówi o nadawaniu imienia parkom. Rada weszła więc w kompetencje prezydenta miasta. Rozpatrując skargę Rady Miejskiej Zabrza, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody. Ocenił, że rada miała prawo podjąć uchwałę w sprawie nazwy parku na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy samorządowej.

Ten tzw. przepis ogólnokompetencyjny mówi, że do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w obszarze jej działania, jeśli ustawy nie stanowią inaczej. Sąd przypomniał również art. 6 tej ustawy przewidujący, że do gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym. Gmina jest właścicielem parku, a nie ma przepisu, który zabraniałby radom gmin nadawania nazwy parkom. W skardze kasacyjnej wojewoda domagał się uchylenia wyroku WSA. Argumentował m.in., że sąd nie odniósł się do zasadniczego zarzutu, iż nadanie nazwy parkowi nie należy do kompetencji rady, ale prezydenta miasta.

NSA uznał jednak zaskarżony wyrok za prawidłowy. RM Zabrza mogła podjąć uchwałę w sprawie nazwy parku na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy samorządowej. Do zadań własnych gminy należy bowiem zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, także dotyczących terenów rekreacyjnych. Jako właściciel parku gmina może podejmować wszelkie działania sprzyjające jego prawidłowemu funkcjonowaniu (wyrok z 12 października, sygn. I OSK 1237/07).