Przypomnijmy, iż Kodeks Napoleona obowiązywał w Polsce na terenach dawnego Królestwa Kongresowego aż do 1946 r. Jeden z jego przepisów przewidywał domniemanie własności państwowej dla wszystkich gruntów o nieuregulowanej sytuacji prawnej (art. 713).
Takie uregulowanie wykorzystały władze Łodzi, które powołując się na ten przepis złożyły wniosek o ustanowienie księgi i wpis własności jednej z działek na terenie miasta. Nigdy wcześniej nie była dla niej założona księga wieczysta, a w dostępnych rejestrach i ewidencjach nie było żadnych informacji o dawnych właścicielach.
Sprawa trafiła do Sądu Najwyższego, który w odpowiedzi na pytanie (sygn. III CZP 29/13) uznał, że przepis Kodeksu Napoleona może być samodzielną podstawą do dokonania wpisu w księdze wieczystej prawa własności na rzecz Skarbu Państwa.
Dobro publiczne
Inaczej zakończyła się, natomiast podobna sprawa przed Sądem Okręgowym w Warszawie. Reprezentujący Skarb Państwa Prezydent Warszawy wnioskowała o założenie księgi wieczystej dla 105-metrowej działki położonej w mieście, i wpisanie w nowo założonej księdze wieczystej Skarbu Państwa jako właściciela.
Sąd Rejonowy odrzucił, jednak ten wniosek, ponieważ Prezydent Warszawy nie przedłożyła żadnych dokumentów stwierdzających nabycie przez Skarb Państwa własności działek, a z załączonych do wniosku wypisu z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej gruntów wynikało m.in., że właściciel przedmiotowych działek jest nieustalony.
