Miasto może ograniczyć w miejscowym planie liczbę sezonowych punktów przy głównym deptaku

Rada Gminy Mielno ograniczyła budowę tymczasowych obiektów w okolicy ul. Chrobrego. W tym celu uchwaliła miejscowy plan. Przeciwko zakazowi zaprotestowała Lidia S. właścicielka jednej z działek, która co roku w sezonie turystycznym stawiała na niej punkt handlowo-gastronomiczny.

Czytaj też:

Handel: uliczny stragan z zezwoleniem

Sąd: centrum Mielna bez straganów

Dla golasów są plaże, a nie deptaki i restauracje

Turyści tylko w sezonie

Plan zabraniał jej budowy obiektów tymczasowych na czas nie dłuższy niż 120 dni, w tym handlu sezonowego.

Wniosła więc skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie. Podniosła w niej, że sezon turystyczny w Mielnie trwa od połowy czerwca do końca sierpnia każdego roku. Z tych przyczyn zabudowa tymczasowa do 120 dni ma racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie. Wymuszanie w planie miejscowym budowy wyłącznie obiektów całorocznych w sytuacji braku zapotrzebowania na takie obiekty i usługi z nimi związane jest nieuzasadnionym przekroczeniem władztwa planistycznego godzącego w sposób bezprawny w prawo własności.

Art. 31 ust. 1 konstytucji dopuszcza możliwość ingerencji w konstytucyjne prawa jednostki jedynie ze względu na bezpieczeństwo państwa, porządek publiczny, ochronę środowiska, zdrowia i moralności publicznej, wolności praw innych osób.

Przepis ten stawia przed prawodawcą każdorazowo wymóg stwierdzenia rzeczywistej potrzeby dokonania ingerencji w danym stanie faktycznym w zakres prawa bądź wolności jednostki (konieczności). Ingerencja w sferę statusu jednostki musi więc pozostawać w racjonalnej i odpowiedniej proporcji do celów, których ochrona uzasadnia dokonane ograniczenie.

W ocenie Lidii S. uchwalony zakaz zabudowy tymczasowej, bez wskazania w uzasadnieniu do uchwały jakichkolwiek wartości chronionych przesądza, że dokonana ingerencja w prawo własności jest bezprawna i winna zostać uchylona. Rada Gminy Mielno uchybiła zasadzie proporcjonalności, w całości pomijając badanie rozmiaru i uciążliwości ingerencji postanowień planu zagospodarowania w prawo własności nieruchomości znajdujących się na terenie objętym planem.

Działania rady są sprzeczne z dotychczasowym sposobem użytkowania tych nieruchomości oraz przekraczają zakres władztwa planistycznego w istotny sposób naruszając konstytucyjne prawo własności.

Jakiś ład musi być

W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Mielno wskazała, że gmina może samodzielnie kształtować sposób zagospodarowania obszaru podlegającego jej władztwu planistycznemu.

Zgodnie zaś ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Mielno trzeba uporządkować funkcjonalnie i estetycznie oraz podnieść jakość przestrzeni ulicy Chrobrego. Z tego powodu wprowadzono zakaz tymczasowego zagospodarowania terenów oraz lokalizacji tymczasowych obiektów budowlanych.

Wcześniej gmina nie miała wpływu na niekontrolowany rozrost handlu sezonowego, w szczególności lokalizację obiektów tymczasowych wzdłuż najważniejszych ulic miejscowości.

Zakwestionowany przez Lidię S. zakaz porządkuje przestrzeń publiczną centrum miejscowości Mielno. Jak słusznie zauważyła Lidia S. jej nieruchomość położona jest w ścisłym centrum Mielna, w rejonie o intensywnym wykorzystaniu handlowo – usługowym, przy drodze prowadzącej do głównego zejścia na plażę, a zatem uzasadnione jest przeznaczenie tej nieruchomości na cele zabudowy usługowej – w tym handlu i gastronomii – jak ma to miejsce w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania.

Główny ciąg

Radni nie zgodzili się ze skarżącą, że specyfika Mielna wyklucza w istocie całoroczne użytkowanie nieruchomości na cele zabudowy usługowej. Na terenie Mielna powstaje coraz więcej obiektów usługowych całorocznych i tym samym nieuzasadnione jest stwierdzenie o sytuacji braku zapotrzebowania na całoroczne obiekty i usługi z nimi związane.

Przy ulicy Chrobrego umiejscowione są budynki użyteczności publicznej między innymi urząd gminy. Ulica Chrobrego jest jedynym traktem drogowym dla samochodów ze wschodu na zachód. Chodniki położone w pasie drogowym pełnią rolę głównego ciągu spacerowego i komunikacyjnego dla turystów i mieszkańców. Droga znajduje się w zarządzie powiatu, a więc możliwości oddziaływania gminy Mielno na ten obszar metodami poza planistycznymi są mocno ograniczone.

Wygrana gminy

WSA oddalił skargę. Wyjaśnił, że zakaz S zaskarżył wcześniej inny mieszkaniec tej miejscowości i przegrał.

WSA przyznał, że doszło do naruszenia interesu Lidii S., ponieważ wyłączenie możliwości lokalizacji na jego działce innych, poza ogródkami gastronomicznymi, obiektów tymczasowych ogranicza władztwo nad nieruchomością. Tym niemniej w ocenie WSA, nie można stwierdzić, aby ograniczenie to było niezgodne z prawem.

Samo naruszenie interesu prawnego daje stronie prawo do zaskarżenia aktu prawa miejscowego, co nie oznacza jeszcze konieczności uwzględnienia skargi. Sąd musi jeszcze ocenić czy owa ingerencja uchwałą w prawo własności skarżącego pozostaje w zgodzie z prawem, a więc nie przekracza granic władztwa planistycznego i jest uzasadniona obiektywnymi potrzebami i innymi wartościami do takiej właśnie ingerencji w zakresie zagospodarowania terenu.

Rację ma skarżący, że prawo własności jest w Rzeczypospolitej Polskiej chronione konstytucyjnie (art. 21 ust. 1), jednakże nie jest to prawo absolutne, ponieważ doznaje ograniczeń w określonych sytuacjach. Dopuszcza je sama konstytucja stanowiąc w art. 64 ust. 3, że własność może być ograniczona w drodze ustawy i tylko w takim zakresie, w jakim nie narusza to istoty prawa własności.

WSA podkreślił, że zapisy planu, które na całym obszarze wprowadzają zakaz tymczasowego zagospodarowania terenów oraz lokalizacji tymczasowych obiektów budowlanych, są konsekwencją przyjętych w studium głównych kierunków zmian i przekształceń zabudowy m.in. dla centrum Mielna – ulicy Chrobrego.