Malarstwo, kaligrafia, drzeworyt barwny i estampaże, ceramika, przedmioty z brązu, nefrytu, laki i szkła, rzeźba w drewnie, kości słoniowej i kamieniu oraz meble i tkaniny – wystawa będzie pokazem najcenniejszych i najciekawszych zabytków z kolekcji sztuki chińskiej Muzeum Narodowego w Warszawie.
Eksponowane obiekty w większości pochodzą z epok Ming (1368 – 1644) i Qing (1644 – 1911) oraz z XX wieku. Kolekcja chińska budowana jest w MNW od 1911 roku, powstawała i rozwijała się dzięki darom i zakupom. Jej zaczątek stanowi zespół wyrobów porcelanowych zapisanych przez Leopolda Méyeta i przekazanych w 1915 roku. Do najważniejszych ofiarodawców należy Ignacy Jan Paderewski.
Muzyk, polityk i mąż stanu zapisał Muzeum Narodowemu w testamencie w 1930 r. swoją bogatą kolekcję rzemiosła artystycznego, wyroby metalowe zdobione techniką emalii komórkowej (cloisonné) i emalii malowanej. Są to kadzielnice, naczynia rytualne, wazony i drobne przedmioty zdobione według archaicznych wzorców lub pokryte ornamentem przedstawiającym świat chińskich symboli i wierzeń.
Wizerunki bóstw buddyjskich, taoistycznych, przedstawicieli konfucjanizmu oraz ludowych wierzeń są jednym z ważniejszych wątków podejmowanych przez artystów drzeworytników w Chinach. Przedstawienia tego rodzaju stanowią znaczącą część kolekcji Witolda Jabłońskiego. Zasłużony polski sinolog w latach 1930 – 1932 odbył długą podróż po centralnych i zachodnich Chinach. Podczas tej egzotycznej wyprawy odwiedził prawie 15 ośrodków drzeworytniczych, z których przywiózł ponad 700 drzeworytów.
