Jacek Dubois: Ścierwa dwa

Tej wiosny otrzymaliśmy z sędzią Igorem Tuleyą propozycje wywiadu rzeki do książki „Mogłem milczeć”, który przeprowadziła z nami Anna Matusiak. Rozmowa dotyczy historii Igora Tulei, który z sędziego sądu karnego miał stać się podejrzanym, a czego przyczyną było to, że orzekał w sposób odmienny, niż oczekiwała od niego władza.

Adwokat Jacek Dubois i sędzia Igor Tuleya. Co ich połączyło?

Mój udział w projekcie wynikał z tego, że w tym postępowaniu byłem jego obrońcą. Ponieważ każda historia powinna mieć swój początek, rozwinięcie, punkt kulminacyjny i zakończenie, książka ta jest opowieścią o dwóch prawnikach karnych zafascynowanych swoją pracą, których drogi w pewnym momencie się przecinają. To opowieść o sędzim i adwokacie, którzy w swojej pracy natrafiają na różne rafy i stają przed trudnymi wyborami, a łączy ich pasja pracy, którą wykonują. To również opowieść o tym, dlaczego polityka powinna być szczelnie odseparowana od prawa i dlaczego te dwie dziedziny życia nie powinny się przenikać. To pytania, co robić, gdy zasada trójpodziału władzy zostaje naruszona i przedstawiciele władzy wykonawczej próbują przejąć kontrolę nad władzą sądowniczą.

Czytaj więcej

Sądy i trybunały

Precedensowe zawiadomienia do prokuratury. „Przywłaszczyli sobie funkcje sędziów"

Sędzia Igor Tuleya z Sądu Okręgowego w Warszawie i sędzia Paweł Juszczyszyn z Sądu Rejonowego w O...

Czy zmasowany hejt pomaga w promocji?

Po wielotygodniowej pracy uznałem, że wyszedł z niej dość interesujący efekt, więc gdy książka znalazła się w przedsprzedaży, napisaliśmy o tym na profilu naszej kancelarii. No i wtedy się zaczęło. Tytułowe „ścierwa dwa” to wpis pana Huberta Błaszczyka, byłego sędziego odznaczonego przez prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Dalej było podobnie: „obrońcy komuszej generacji” – dodał Zbigniew Jabłoński, „Głupi jaśku, miałeś już wizytę u specjalisty?” – dopytywał się Janusz Wiecha, „nie ma gorszej hołoty” – uznał Karol Łuczak, „co to, jądro komuszej kasty??” – dopytywał się z kolei Mariusz Kawski i dalej w tym tonie wiele komentarzy.

Efekt zmasowanego hejtu był nieoczekiwany, bo pod wpływem setek komentarzy strona internetowa kancelarii zamieszczająca zwykle branżowe wpisy z reakcjami na poziomie kilkunastu laików nieoczekiwanie rozpostarła skrzydła i poszybowała jak pegaz w przestworza. Finalnie nasz informacyjny wpis poza kilkuset hejterskimi komentarzami doczekał się ponad tysiąca lajków i kilkuset tysięcy odsłon.

Czytaj więcej

Rzecz o prawie

Jacek Dubois: Zemsta spraw niezałatwionych

Państwo, które nie zwalcza patologii, postępuje tak samo źle jak to, które się takimi patologiami...

W ten sposób w dwa dni od rozpoczęcia przedsprzedaży książka, której zasięg wydawał się branżowy, znalazła się na liście top 1 książek z autografem. Do dziś w siedzibie naszego wydawcy leją się strumienie szampana, a w każdą niedzielę naczelna wydawnictwa udaje się do kościoła, gdzie zamawia mszę dziękczynną za pana Huberta Błaszczyka, modląc się, by Bóg nie powstrzymywał go i jego kolegów przed kolejnymi wulgarnymi wpisami, bo nic tak nie podnosi zainteresowania jak drobny skandal. Wszak tylko nuda dogorywa w ciszy i zapomnieniu.

Prawo przesiąkło polityką

Jeszcze raz zatem dziękując naszym wszystkim hejterom za twórcze zaangażowanie i prosząc o jeszcze, chcę również wyjaśnić, dlaczego o tym piszę. Jest to idealny przykład, jak prawo przesiąkło polityką, a nas, prawników – którzy z polityką w jej rzeczywistym wydaniu nie mamy nic wspólnego – potraktowano jak polityków i za rzekomo polityczne poglądy napiętnowano. Muszę się przyznać, że pomimo spędzenia setek godzin wspólnie z Igorem Tuleyą, nie mam pojęcia, jakie on ma polityczne poglądy, a on mnie również nigdy nie spytał o moje. Mieliśmy ciekawsze tematy, rozmawiając o naszych ukochanych książkach.

Czytaj więcej

Sądy i trybunały

Sędzia Igor Tuleya: Za odszkodowania dla mnie nie powinni płacić obywatele

Tę karę finansową powinni ponieść ci, którzy dopuścili się łamania prawa wobec mnie - mówi Igor T...

Ani on, ani ja na żadnym etapie życia nie należeliśmy do żadnej partii ani nie byliśmy zaangażowani w działalność polityczną. Mnie jedynie zdarzało się reprezentować polityków.

Połączyło nas to, że w 2015 r., gdy władza wykonawcza rozpoczęła nielegalnie ingerować we władzę sądowniczą, a następnie próbowała wprowadzić sprzeczne z konstytucją ustawy mające rzekomo reformować wymiar sprawiedliwości, obaj stanęliśmy w obronie niezawisłości władzy sądowniczej, czyli w obronie obowiązujących reguł. Nasz kontakt z polityką polegał na tym, że gdy politycy naruszali prawo, my jako prawnicy staraliśmy się tego prawa bronić. Jeśli stawanie w obronie zasad przyporządkowuje kogoś do jakiejś opcji politycznej, to w konsekwencji musi prowadzić do wniosku, że programem jednej opcji politycznej jest łamanie zasad, a ich przeciwników tych zasad bronienie. I ta sytuacja dla kogoś z wykształceniem prawniczym staje się niezrozumiała, bo my przez całe nasze życie zawodowe byliśmy wychowywywani w szacunku i poszanowaniu dla prawa. Z tego powodu uważamy, że wszyscy politycy powinni prawa przestrzegać, a programy polityczne nie powinny polegać na jego łamaniu.