Właśnie skończyłem lekturę trzech książek na temat demokracji. Narodowe państwo jest w nich ukazane jako jedyna arena demokracji opartej na reprezentacji parlamentarnej i trójpodziale władzy. Problem w tym, że ten klasyczny model powstał w erze telegramu, węgla i stali, a dziś mamy erę internetu i sztucznej inteligencji. Parlamenty są mało reprezentatywne, podział władzy jest zaś fikcją, bo władza jest często w rękach hybrydowych sieci, a nie organów państwa. Obywatele wciąż uczestniczą w wyborach, lecz zapytani niedawno w sondażu przez Europejską Radę do spraw Międzynarodowych, kto ma więcej wpływów: władze państwowe czy sieci międzynarodowych firm, jednoznacznie wskazali te drugie.