Wchodzą w życie przepisy umożliwiające sprzedaż piwa na stadionach podczas meczów. Domyślam się, że przed wojną przy murawie alkohol lał się strumieniami?

Robert Gawkowski: Ja też tak się domyślam, bo nie dotarłem nigdy do przepisów, które by tego zabraniały. Po archiwalnych zdjęciach widać, że kibice na trybunach przechylali siwuchę bez większego zażenowania. Także raporty policyjne często wspominają o mocno wskazującym stanie chuliganów...

To prawda, że wtedy na stadiony przychodził tylko margines społeczny?

Przekrój społeczny na stadionach odzwierciedlał przekrój całego społeczeństwa. Choć oczywiście były kluby typowo robotnicze, tzw. RKS, ale były też kluby reprezentujące opcje polityczne, jak socjalistyczna Skra czy endecka Korona Warszawa. Futbol wcale nie był rozrywką najniższego sortu, o czym świadczyć może przedwojenne porozumienie między Polonią a kabaretem Qui Pro Quo – na biletach Polonii były reklamy kabaretu, na biletach do kabaretu zaproszenia na Polonię.

A po wojnie na stadionach się piło?

Znów nie mamy żadnych badań, ale w PRL wszędzie pito na potęgę! Pamiętam, jak w latach 70., gdy alkohol na stadionach był już zakazany, na trybuny można było bez problemu wnieść wszystko, co się chciało, i pić to bez żadnego skrępowania. Pamiętam stadion w Świdniku i mój pierwszy mecz wyjazdowy. Właśnie to chlanie mnie tam najbardziej zaskoczyło – te pijane hordy.

Dziś chyba jest lepiej?