W lipcu 2017 r. wpłynął do Sądu Rejonowego w Białymstoku wniosek o udzielenie informacji publicznej.
Wnioskodawczyni chciała, żeby sąd podał, ile osób ukarał w latach 2010–2016 za przestępstwa z art. 256 kodeksu karnego i z art. 257 k.k. oraz jakie kary orzeczono w takich sprawach, wobec ilu osób stosowano „wnioskowanie projekcyjne" i wobec ilu w uzasadnieniach ustnych bądź pisemnych sąd orzekał o „zawoalowanym przestępstwie". Wnioskodawczyni wskazała, że takie informacje istnieją, bo rozprawy są nagrywane.
Pierwszy ze wspomnianych przepisów karnych dotyczy publicznego propagowania faszystowskiego lub innego totalitaryzmu, nawoływania do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych czy wyznaniowych. Drugi przewiduje kary za rozpowszechnianie lub publiczne prezentowanie treści mogących ułatwić przestępstwa o charakterze terrorystycznym.
Prezes SR udzielił wnioskodawczyni informacji o liczbie osób skazanych przez sąd w latach 2010–2016 za czyny z art. 256 i 257 k.k. Jednocześnie wezwał ją do wykazania w terminie 14 dni, że uzyskanie pozostałych informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.
Po bezskutecznym upływie tego terminu prezes SR odmówił udostępnienia wskazanych informacji, bo uznał je za tzw. informację przetworzoną, czyli wymagającą nie tylko wydobycia żądanych danych z akt sądowych, ale także zaangażowania do tych czynności co najmniej jednego pracownika sądu, a ponadto udziału sędziego w sporządzaniu tej informacji z uwagi na jej szczegółowość i potrzebę analizy orzeczeń oraz ich uzasadnień.
