Nie zawsze kara musi oznaczać więzienie

[b]Premier powołał pana właśnie na przewodniczącego nowej Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego. O pańskiej kandydaturze Krzysztof Kwiatkowski, minister sprawiedliwości, mówił już kilka dni po odebraniu nominacji na szefa resortu. Przyjmując to stanowisko, nie miał pan żadnych wątpliwości?[/b]

Traktuję je jako kolejne wyzwanie. Wiele lat temu pracowałem nad projektami dzisiejszych kodeksów, kiedyś byłem też w radzie legislacyjnej, od lat jestem wykładowcą na Uniwersytecie Jagiellońskim. To mój zawód.

[b]Powodzenie zależy jednak nie tylko od osoby przewodniczącego komisji, ale też jej członków. Z kim chciałby pan pracować?[/b]

Nie mam żadnego problemu z zaproponowaniem nazwisk przyszłych członków komisji. Nie chcę jednak ich podawać, bo ostateczna decyzja należy do premiera. Będą to doskonali fachowcy – tyle mogę zdradzić.

[b]Od czego komisja zacznie?[/b]

Chcę zobaczyć wszystkie projekty ustaw. Dziś panuje w nich straszny bałagan. Każde tragiczne wydarzenie jest traktowane jako powód do zmiany przepisów. Ktoś kogoś pobije i za kilka dni mamy gotowy projekt zaostrzający karę za takie przestępstwo. Nikt nie zdaje sobie jednak sprawy, że tego konkretnego, nawet najbardziej okrutnego sprawcy nowa, surowsza kara i tak już nie obejmie. Prawo przecież nie może działać wstecz. Ale społeczeństwo o tym nie wie.

[b]I nie musi...[/b]

Ale powinni to wiedzieć posłowie czy politycy, którzy takie pomysły zgłaszają.

[b]A kiedy już pan opanuje bałagan?[/b]

Są sprawy, z którymi nie można czekać. Tak jest np. z nowelą kodeksu karnego uchwaloną niedawno przez Sejm. Rzecz dotyczy zaostrzenia kar za przestępstwo uprowadzenia. Posłowie pracowali nad projektem zgłoszonym przez PiS. Wypracowali ostateczne sprawozdanie, w którym zaostrzyli kary wobec dzisiejszego prawa, ale nieco złagodzili wobec pierwotnej poselskiej propozycji. W trzecim czytaniu jednak przeszły wszystkie poprawki zgłoszone przez PiS, co oznaczało powrót do pierwotnej propozycji. Nowela jest niespójna i nieprecyzyjna. Na szczęście niedoróbki można usunąć jeszcze w Senacie. Nie można tak pracować, wyrywać jednego przepisu , zmieniać go, nie patrząc na pozostałe.

[b]Kiedy pierwsze posiedzenie?[/b]

Najpóźniej na początku grudnia.

[b]A pierwsze efekty pracy? [/b]

Nie będziemy się spieszyć. Przy tworzeniu prawa najważniejszy jest spokój i rozsądek. A sama opinia publiczna musi być brana pod uwagę z niezwykłą ostrożnością.

[b]Legislacyjne niedoróbki to niejedyny problem, z jakim boryka się wymiar sprawiedliwości....[/b]

Niestety, to prawda. Wystarczy spojrzeć na więziennictwo. To porażka państwa i wymiaru sprawiedliwości, jeśli nie jesteśmy w stanie wykonywać kary pozbawienia wolności orzekanej przez sądy. Tacy skazani mogą kpić z wymiaru sprawiedliwości. Są też i tacy, którym państwo przeszkadza w powrocie do normalnego życia. Chcieliby, mając wyrok, odkupić swoją winę, odsiedzieć karę , założyć rodzinę, pójść do pracy. Nie dając im na to szansy, uniemożliwiamy im normalne życie.

[b]Jest sposób, by to zmienić?[/b]