Czy warto zmienić przepis o obronie koniecznej

Przeciw takiej konstrukcji protestowali wówczas najwybitniejsi karniści. Dołączył do nich także rzecznik praw obywatelskich.

Janusz Kochanowski wytykał pomysłowi kilka niebezpiecznych mankamentów. Zwracał uwagę, jak płynna jest granica między obroną konieczną i przekroczeniem jej granic z jednej strony a przekroczeniem granic i niczym nieusprawiedliwionym zamachem rzekomo napadniętego – z drugiej. Twierdził, że o tym, czy broniący się przed atakiem lub intruzem obywatel pozostanie bezkarny, czy nie, nie powinien decydować prokurator. Nie podobała mu się także całkowita i obligatoryjna niekaralność obrony miru domowego. – To wprowadzenie całkowitej bezkarności dla właściciela np. ogródka działkowego, który mógłby na zimno i bez żadnych konsekwencji zabić nieproszonego inkasenta – przestrzegał rzecznik.

O tym, że propozycja łamie art. 38 konstytucji, który każdemu gwarantuje prawną ochronę życia, grzmieli eksperci. Pomysł upadł wraz z rozwiązaniem Sejmu.

Nowy minister sprawiedliwości powrócił jednak do pomysłu poprawiania przepisu traktującego o obronie koniecznej, choć nie tak daleko idącego jak ten Ziobry. Chce, aby już prokurator na etapie śledztwa mógł umorzyć sprawę ofiary, która broniąc się, przekroczyła granice obrony koniecznej.

Do rezygnacji z wprowadzania takiej zmiany namawia ministra m.in. prof. Zbigniew Hołda.

– Niepotrzebne są żadne zmiany systemowe, dzisiejszy przepis jest dobry i bezpieczny – twierdzi. Takiego samego zdania jest prof. Marian Filar (obecnie poseł). – Dziś obowiązuje tzw. sędziowskie prawo darowania kary i tak powinno pozostać – uważa. Dodaje, że prokuratorzy, nawet jeśli dostaną takie prawo, i tak ostateczną decyzję będą przerzucali na sąd. – Tak więc niewiele się zmieni – mówi prof. Filar.