Na wniosek prezydenta m.st. Warszawy starosta olsztyński wydał decyzję o zatrzymaniu Janowi B. (dane zmienione) prawa jazdy kat. B, wydanego w 2003 r. przez starostę. Do wniosku dołączono odpis decyzji o uznaniu go za dłużnika alimentacyjnego, uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych. Artykuł 5 ust. 5 ustawy z 2015 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów zobowiązuje wówczas do wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy.
Jan B. odwołał się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie. Stwierdził, że regularnie wpłaca na konto komornika małe kwoty. Regularnie spotyka się też z dwójką synów.
Z obecną żoną ma trójkę dzieci, najstarsze 4,5 roku. Żona i dzieci chorują. Od dwóch lat jest zarejestrowany w urzędzie pracy i nie uchyla się uporczywie od podjęcia zatrudnienia. Podjęcie pracy bez prawa jazdy będzie jednak znacznie trudniejsze, a nawet niemożliwe.
Kolegium utrzymało jednak w mocy decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy. Gdy już wpłynął taki wniosek, wspomniany art. 5 ust. 5 nie dopuszcza innego rozstrzygnięcia. Argumenty o sytuacji materialnej i rodzinnej mogły być rozpatrywane w sprawie dotyczącej uznania za dłużnika alimentacyjnego, a nie w sprawie o zatrzymanie prawa jazdy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zgodził się z tym stwierdzeniem, ale uwzględnił skargę.
