- Argumenty podniesione przez Zjednoczone Królestwo dotyczą cech przyszłego podatku, a nie upoważnienia do podjęcia wzmocnionej współpracy - stwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wydanym dzisiaj wyroku (sygn. sprawy C-209/13).
Przedwczesna skarga
W omawianej sprawie Zjednoczone Królestwo wniosło do Trybunału o stwierdzenie nieważności decyzji Rady z dnia 22 stycznia 2013 r. upoważniającej jedenaście państw członkowskich (Belgia, Niemcy, Estonia, Grecja, Hiszpania, Francja, Włochy, Austria, Portugalia, Słowenia i Słowacja) do ustanowienia między nimi wzmocnionej współpracy w dziedzinie podatku od transakcji finansowych („PTF").
Decyzja ta została podjęta, gdy po trzech posiedzeniach Rady w czerwcu i lipcu 2012 r. związanych z wnioskiem dotyczącym dyrektywy Komisji z 2011 r. stało się oczywiste, że PTF nie mógł uzyskać w przewidywalnej przyszłości jednomyślnego poparcia w Radzie.
W lutym 2013 r., po przyjęciu decyzji upoważniającej do podjęcia wzmocnionej współpracy, Komisja przyjęła nowy wniosek dotyczący dyrektywy.
Zjednoczone Królestwo podniosło, że zaskarżona decyzja upoważnia do przyjęcia PTF wywołującego skutki pozaterytorialne. Ponadto w związku z innymi dyrektywami w sprawie wzajemnej pomocy i w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania, PTF spowoduje powstanie kosztów po stronie nieuczestniczących państw członkowskich.