Zbyt rzadko czujemy się w pracy doceniani, zbyt często dyskryminowani

– Uznanie jest bardzo ważnym aspektem motywacji – podkreśla Paweł Korzyński, profesor Akademii Leona Koźmińskiego i kierownik Katedry Zarządzania Zasobami Ludzkimi w ALK. Zaznacza, że to m.in. od doceniania pracowników zależy ich poziom zaangażowania i dobrostanu. Konkretnie zależy on od równowagi między wymaganiami (obciążeniem obowiązkami, presją, stresem) a zasobami (np. uznaniem, wsparciem i autonomią), które pomagają te wymagania zrównoważyć i motywują do działania – wyjaśnia prof. Korzyński, komentując raport firmy Staffly na temat równości szans na polskim rynku pracy.

Według raportu, który podsumowuje wyniki niedawnego badania ponad 800 osób  (pracowników, kandydatów do pracy, rekruterów i szefów firm), z tą równością nie jest u nas najlepiej. Widać to choćby po asymetrii w poczuciu bycia docenianym.

Foto: Staffly

Łatwiej docenić menedżera

Podczas gdy większość, bo niemal siedmiu na dziesięciu top menedżerów uważa, że ich wkład w dobrobyt firmy jest doceniany często i bardzo często, to wśród pracowników takie poczucie ma niespełna 45 proc. badanych. (Co piąty miewa je czasami).

Jak zauważa Paweł Korzyński, taki rozdźwięk w odczuciach sprawia, że podczas gdy pracownicy niższych szczebli mogą doświadczać braku sprawczości i sprawiedliwości proceduralnej, to wyższa kadra menedżerska może zaniżać skalę problemu.

Opinie pracowników w sondażu Staffly pokrywają się mniej więcej z wynikami badania firmy doradczej Mercer, które w ubiegłym roku objęło ponad 100 tys. pracowników z 70 firm nad Wisłą. Jak zaznacza Magdalena Kustra-Olszewska, starszy konsultant w Mercer Polska, po raz pierwszy odsetek pracowników w Polsce, którzy czują się docenieni pozafinansowo przekroczył 50 proc. (wyniósł 51 proc.). Tym samym osiągnęliśmy europejski poziom satysfakcji z tego aspektu. Z badania wynika jednak, że na ten wynik zapracował znaczny wzrost poczucia docenienia u najstarszych pracowników (pokolenie baby boomers), podczas gdy coraz mniej doceniane czują się najmłodsze osoby z pokolenia Z .

– Gdy ludzie w twojej organizacji nie czują się doceniani, płacisz za to konkretną cenę: wyższą rotację, niższą produktywność, słabsze wyniki finansowe – podkreśla Damian Wójcikiewicz, współzałożyciel i wiceprezes Staffly.

Lepiej ukryć datę urodzenia

Raport zwraca też uwagę na problem związany z brakiem równości szans – 49 proc. respondentów osobiście doświadczyło dyskryminacji na rynku pracy (w miejscu pracy lub podczas rekrutacji). Najczęściej powodem był wiek   –    wskazywany szczególnie przez osoby, które są młodsze lub starsze niż średnia wieku w danej branży.

Problem dyskryminacji ze względu na wiek – odczuwany zwłaszcza podczas poszukiwania pracy – wskazała ponad połowa kobiet i dwie piąte mężczyzn. Jak zaznacza Filip Sobel, współzałożyciel i prezes Staffly, dyskryminację ze względu na wiek wyjątkowo wyraźnie widzą rekruterzy i pracownicy HR. (Prawie połowa badanych z tej grupy dostrzega ją często i bardzo często). Mają więc świadomość, że data urodzenia potrafi nieświadomie wpływać na ocenę kandydatów, nawet jeśli nikt wprost tego nie przyzna.

Spora część kandydatów i pracowników czuje się też dyskryminowana ze względu na płeć. Wprawdzie to uprzedzenie dotyka najczęściej kobiety (odczuwa je ponad połowa z badanych pań, przy czym co trzecia często i bardzo często), lecz o podobnych doświadczeniach mówi też co piąty z ankietowanych mężczyzn.