Czy radni powinni płacić PIT od szkoleń sfinansowanych przez gminę

Radni decydują o finansach gminy, uchwalają budżet, rozstrzygają o inwestycjach. Aby decyzje te były rozsądne, trzeba mieć wiedzę, dlatego gminy chętnie finansują im rozmaite kursy i szkolenia.

– Urzędy skarbowe postanowiły radnych skutecznie zniechęcić do udziału w nich – mówi Marek Wójcik, dyrektor Biura Związku Powiatów Polskich. – W prosty sposób: żądając zapłaty podatku od bezpłatnych, bo sfinansowanych przez samorząd, szkoleń – wyjaśnia.

O tym, że taka praktyka jest prawidłowa, przekonuje dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. W interpretacji z sierpnia 2012 r. stwierdził, że gmina musi odprowadzać zaliczki na podatek PIT. A to dlatego, że finansowanie kosztów szkoleń radnych stanowi nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować zgodnie z art. 13 pkt 5 ustawy o PIT jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, niepodlegający zwolnieniu (nr IPPB4/415-447/12-4/JK3).

W tej samej interpretacji dyrektor IS stwierdził, że koszty sfinansowanych przez gminę szkoleń dla sołtysów są i dla tych ostatnich przychodem opodatkowanym PIT.

– W świetle ustawy o PIT zwolnieniu podlegają diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych radnych – tłumaczy Renata Kabas-Komorniczak z kancelarii Rödl & Partner. – I to w ograniczonej wysokości: do 2280 zł miesięcznie – dodaje.

A skoro tak, to obawa, że radni będą płacić ten podatek od innych świadczeń finansowanych im przez gminę, jest uzasadniona. Zwłaszcza że fiskus skłania się do takiego rozumienia przepisów. Dobrym przykładem jest interpretacja IS w Poznaniu, że takie świadczenia jak prasa, kalendarze, wizytówki, służbowe telefony komórkowe czy Internet to dla radnych przychód podlegający opodatkowaniu (nr ILPB1/415W-69/11-4/AP).

Tym razem fiskalne zapędy pohamował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, który uznał, że sfinansowane przez gminę świadczenia nie są dla radnych świadczeniami nieodpłatnymi, które należałoby zakwalifikować do przychodów z art. 13 pkt 5 ustawy o PIT (sygn. I SA/Łd 1268/11). Konsekwencją tego orzeczenia była zmiana stanowiska i nowa interpretacja IS w Poznaniu. Uznaje ona, że korzystanie na koszt jednostki samorządu terytorialnego z prasy, kalendarzy, wizytówek, Internetu i telefonów komórkowych jako narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków w radzie gminy bez względu na pełnioną funkcję jest czymś oczywistym i pożądanym. Są to bowiem narzędzia umożliwiające pozyskiwanie wiedzy na temat potrzeb społeczności lokalnej i sposobów ich zaspokojenia, a także należytą organizację pracy, m.in. poprzez zapewnienie szybkiej i bezpiecznej komunikacji (nr ILPB1/415-226/11/12-S/AG).

Stanowisko to podziela Ministerstwo Finansów. – Uczestnictwo radnego w szkoleniu dotyczącym funkcjonowania rady gminy, korzystanie ze służbowego telefonu czy Internetu należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków – wyjaśnia Wiesława Dróżdż, rzecznik prasowy MF. Dlatego w ocenie MF wydatki samorządów w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o PIT.

STANOWISKO MINISTERSTWA FINANSÓW

Uczestnictwo radnego w szkoleniu dotyczącym funkcjonowania rady gminy, korzystanie ze służbowego telefonu czy Internetu należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków radnego. Dla prawidłowego funkcjonowania tego organu, członkom tej rady powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Wydatki samorządów w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie pragnę podkreślić, że MF podziela pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który w wyroku z dnia 17 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1268/11 stwierdził, że „korzystanie na koszt jednostki samorządu terytorialnego z prasy, kalendarzy, wizytówek, Internetu i telefonów komórkowych jako narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków radnego w radzie gminy bez względu na pełnioną funkcję jest czymś oczywistym i pożądanym. Są to narzędzia umożliwiające pozyskiwanie wiedzy na temat potrzeb społeczności i możliwych sposobów ich rozwiązywania, należytą organizację pracy, w szczególności poprzez zapewnienie szybkiej i bezpośredniej komunikacji. Dzisiaj nie są to narzędzia wyjątkowe a wręcz przeciwnie powszechne i zwyczajne, wykorzystywane przez każdego współczesnego obywatela państw rozwiniętych. Bez wątpienia radny wykorzystuje owe narzędzia w swojej działalności na rzecz wspólnoty, którą reprezentuje i stanowi to rzecz oczywistą i praktyczną.

Co najważniejsze, zdaniem Sądu, z przytoczonych powodów koszty poniesione na korzystanie ze spornej prasy, kalendarzy, wizytówek, telefonów komórkowych i Internetu nie stanowią nieodpłatnych świadczeń, które należy zakwalifikować do przychodów określonych stosownie do art. 13 pkt 5 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ."