Guaido, przewodniczący Zgromadzenia Narodowego, 23 stycznia ogłosił się tymczasowym prezydentem i od tego czasu został uznany m.in. przez USA i ok. 50 innych państw świata. Guaido nie udało się jednak przejąć władzy w kraju, ponieważ wojsko i siły bezpieczeństwa w większości pozostały wierne Maduro.
Jednak - wbrew obawom Guaido - przewodniczący Konstytuanty Diosdado Cabello stwierdził, że nie ma potrzeby rozwiązywania parlamentu ponieważ ten "nie działa" i "sam się wyeliminował".
Cabello zapowiedział jednocześnie, że komisja "oszacuje w zgodzie z prawem, konstytucją i polityczną sytuacją", kiedy byłby najlepszy moment na rozpisanie wyborów parlamentarnych.
Jednocześnie przewodniczący Konstytuanty ostrzegł opozycyjnych parlamentarzystów, aby "nie jechali na wakacje, ponieważ (władze) w najbliższym miesiącu sprawią, że ich życie stanie się nieznośne".
Rozwiązanie parlamentu ściągnęłoby zapewne na Maduro falę krytyki ze strony społeczności międzynarodowej. W przypadku rozwiązania parlamentu doszłoby też zapewne do zawieszenia rozmów między wenezuelską władzą a opozycją, do których doprowadziła dyplomacja norweska.
W poniedziałek Sąd Najwyższy Wenezueli oskarżył trzech opozycyjnych parlamentarzystów o zdradę i spiskowanie. Łącznie takie oskarżenia Sąd Najwyższy sformułował pod adresem 24 parlamentarzystów. Dwóch z nich przebywa w areszcie - pozostali albo uciekli z kraju, albo poprosili o azyl w ambasadach.
W 2015 roku opozycja zdobyła w Wenezueli 2/3 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym, przejmując nad nim kontrolę po 16 latach. Jednak administracja Nicolasa Maduro odmawiała uznawania decyzji podejmowanych przez parlament, a Sąd Najwyższy obalał ustanawiane przez parlamentarzystów przepisy.
W 2017 roku Maduro utworzył Konstytuantę (Zgromadzenie Konstytucyjne), które de facto przejęło rolę parlamentu. Opozycja zbojkotowała wybory do Konstytuanty - i w efekcie jest ona obsadzona wyłącznie zwolennikami obecnych władz kraju.
