Taki będzie dokument, o jaki poprosi podatnik

Każdy popełniony błąd w postaci złożenia niekompletnego wniosku czy nieprzekonujące dla urzędnika tłumaczenie, po co o ten wniosek zabiegamy, może przekreślić nasze szanse na otrzymanie zaświadczenia. Urząd skarbowy będzie mógł odmówić jego wydania albo wręcz pozostawić nasz wniosek bez rozpatrzenia.

[srodtytul]Liczy się wniosek[/srodtytul]

Kwestie związane z wydawaniem zaświadczeń przez urzędy skarbowe reguluje ordynacja podatkowa, a dokładnie przepisy od art. 306a do art. 306n [link= http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?n=1&id=176376&wid=328885](DzU z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.)[/link]. To zgodnie z nimi urząd skarbowy wydaje zaświadczenie, jeżeli potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga od niego przepis prawa lub też osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego. W tym drugim przypadku urząd ma obowiązek wydać zaświadczenie, jeżeli w grę wchodzi potwierdzenie informacji znajdujących się w prowadzonych przez ten urząd rejestrach, ewidencji lub z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Tak stanowi art. 306b § 1 ordynacji.

W przeciwieństwie do wzorów zaświadczeń, które zostały określone przez ministra finansów w specjalnych rozporządzeniach ([link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=178910]DzU z 2005 r. nr 165, poz. 1374 ze zm.[/link] oraz [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=185421]DzU z 2007 r. nr 72, poz. 482[/link]), [b]nie ma jednego wzoru formularzy wniosków, jakie obowiązywałyby dla każdego rodzaju zaświadczenia w całym kraju. Dlatego każdy podatnik może taki wniosek sporządzić sam. [/b]Ważne jest tylko, aby zawierał najważniejsze dane, które fiskusowi pozwolą zidentyfikować wnioskodawcę (imię i nazwisko oraz NIP), oraz niezbędne informacje.

Jak wspomnieliśmy, z żądaniem o wydanie zaświadczenia może zwrócić się osoba, która ma interes prawny w jego uzyskaniu. I tu może się pojawić problem. Żaden przepis ordynacji nie wyjaśnia bowiem, co należy rozumieć pod tym pojęciem. A skoro tak, to wydanie zaświadczenia zależy od uznania urzędnika, który może lub nie zgodzić się z argumentami zaprezentowanymi we wniosku. Dlatego tak ważne jest prawidłowe jego przygotowanie.

[srodtytul]Grunt to uzasadnienie[/srodtytul]

Podatnik przede wszystkim musi wiedzieć, o jakie konkretnie zaświadczenie się ubiega (bo jest ich kilka rodzajów). Od tego zależy bowiem prawidłowe przygotowanie wniosku o wydanie potrzebnego nam dokumentu. Istotne jest to także dlatego, że zaświadczenie wydawane jest w granicach żądania wnioskodawcy.

Jeśli więc potem okaże się, że treść zaświadczenia nie odpowiada naszym oczekiwaniom (bo nie to chcieliśmy otrzymać), to pretensje możemy mieć tylko do siebie.

[srodtytul]Gdy urząd odmawia[/srodtytul]

W dobrze pojętym interesie wnioskodawcy jest też złożenie kompletnego wniosku (z podaniem NIP włącznie) zawierającego jak najdokładniejsze przedstawienie interesu prawnego, który – zdaniem podatnika – upoważnia do otrzymania takiego zaświadczenia z urzędu skarbowego. Od tego bowiem, czy nasze argumenty przekonają urzędnika, zależeć będzie, czy w ogóle taki dokument zostanie nam wydany.

Ordynacja pozwala natomiast urzędowi odmówić wydania zaświadczenia lub wydania zaświadczenia o treści przez nas żądanej. Wówczas taka odmowa ma formę postanowienia, na które podatnikowi przysługuje zażalenie (art. 306 kodeksu cywilnego). Składa się je do dyrektora izby skarbowej, ale za pośrednictwem naczelnika urzędu skarbowego, który odmówił wydania zaświadczenia.