Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Samorządowego Kolegium Odwoławczego dotyczącą stawki podatku od nieruchomości dla budynków w których prócz mieszkań wyodrębniono także lokale użytkowe i garaże. Sąd kasacyjny potwierdził, że sam fakt znajdowania się budynku w posiadaniu przedsiębiorcy, nie jest wystarczający dla zakwalifikowania go jako związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej (sygn. akt II FSK 1880/11).
Wyższa stawka
W sprawie chodziło o podatku od nieruchomości za lata 2006-2009. Spółka była właścicielem budynków, w których oprócz mieszkań wyodrębniono samodzielne lokale użytkowe oraz garaże. Prezydent miasta uznał, że firma stosowała do lokali użytkowych oraz garaży zaniżoną stawkę podatku od nieruchomości, traktując je jak mieszkalne. Tymczasem zdaniem organu, w przypadku wyodrębnienia lokali przedmiotem podatku od nieruchomości nie jest budynek jako całość, lecz poszczególne samodzielne lokale wraz z przypadającą im częścią wspólną. Sam fakt, że spółka jest przedsiębiorcą wystarcza do zastosowania względem lokali użytkowych oraz garaży stawki wyższej przypisanej budynkom (gruntom) związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Wyodrębnienie bez znaczenia
Firma nie zgadzała się z taka wykładnią i sprawa trafiła do sądu. Najpierw rację przyznał jej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Przypomniał, że co do zasady budynki będące własnością przedsiębiorcy podlegają opodatkowaniu stawką wyższą przewidzianą w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Wyjątek stanowią budynki mieszalne należące do przedsiębiorcy, chyba, że są w całości bądź w części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. W ocenie WSA o tym, czy budynek ma charakter mieszkalny, czy też nie, decydują jego cechy i sposób wykorzystania. Sam fakt wyodrębnienia lokali użytkowych w budynku mieszkalnym nie stanowi podstawy do określenia go jako "częściowo mieszkalnego". Zastosowanie odpowiedniej stawki podatkowej wynikać powinno zatem z tego, czy budynek lub jego część został zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej.
W ocenie WSA tylko faktyczne zajęcie budynku w celu prowadzenia działalności gospodarczej daje podstawę do zastosowania wyższej stawki podatkowej. Natomiast sam fakt posiadania tego budynku przez przedsiębiorcę nie stanowi przesłanki do jej zastosowania. Sąd zwrócił uwagę, że podjęcie "związany z działalnością gospodarczą" jest szersze od pojęcia "zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej". Budynek, którego dotyczy sprawa, jest mieszkalny, a zlokalizowane w nim garaże i lokale użytkowe nie były zajęte na prowadzenia działalności. Lokale te były przeznaczone na sprzedaż, a spółka z nich ani nie korzystała, ani ich nie wynajmowała.
Tylko zajęte na działalność
Stanowisko to potwierdził też Naczelny Sąd Administracyjny. Oddalając skargę kasacyjną SKO przypomniał, że aby budynek mieszkalny mógł być opodatkowany stawką właściwą dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, musi być zajęty na jej prowadzenie, a nie tylko znajdować się w posiadaniu przedsiębiorcy. To samo odnosi się do części budynku mieszkalnego zajętego na prowadzenie działalności gospodarczej. Oznacza to, że fakt znajdowania się budynku w posiadaniu przedsiębiorcy, nie jest wystarczający dla zakwalifikowania go jako związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Okoliczność ta nie uzasadnia opodatkowania takiego budynku podatkiem od nieruchomości z zastosowaniem stawki właściwej dla budynków związanych z działalnością gospodarczą.
