Reklama
Rozwiń
Reklama

PCC u notariusza: ważna treść, a nie nazwa umowy

Notariusz musi pobrać podatek od działu spadku  zniesienia współwłasności bez względu na to, jak te czynności nazwie.

Publikacja: 10.12.2014 07:45

PCC u notariusza: ważna treść, a nie nazwa umowy

Foto: Fotorzepa

W przeciwnym razie organ podatkowy może się domagać zapłaty niepobranej kwoty od rejenta.

Z taką sytuacją spotkał się notariusz, przed którym w czerwcu 2011 r. ojciec i dwójka dzieci zawarli „umowę o dział części spadku i podział majątku, który był objęty wspólnością ustawową".

Na tej podstawie ojciec przeniósł bezpłatnie na jedno z dzieci 4/6 udziału we własnościowym mieszkaniu. Ten sam potomek miał już 1/6 prawa po zmarłej wcześniej matce, a pozostałą część nabył na mocy aktu od siostry, w zamian za spłatę w kwocie 50 tys. zł. Wartość mieszkania wynosiła 125 tys. zł.

Notariusz nie pobrał podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC).

Naczelnik urzędu skarbowego wszczął postępowanie z urzędu i orzekł o odpowiedzialności rejenta za PCC niepobrany i niewpłacony na konto urzędu.

Reklama
Reklama

Zgodnie z ustawą o PCC (art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) jedną z czynności opodatkowanych są umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat. Notariusz, kwestionując decyzję naczelnika, twierdził, że sporządzony przez niego akt notarialny nie jest odpłatnym zniesieniem współwłasności. Ta istniejąca między małżonkami ustała w wyniku śmierci żony i matki klientów notariusza. Od tej pory majątek wspólny objęty jest wspólnością, która nie jest współwłasnością.

Rejent odrzucał też twierdzenie, że sporządzona przez niego umowa jest działem spadku, bo obok spadkobierców (w tym małżonka) brała w niej udział osoba, która swoje prawo do mieszkania wywodzi nie tylko ze spadku. Chodziło o tego samego małżonka, który odziedziczył część mieszkania kupionego przez niego w małżeństwie i swoje prawa wywodził też z tego zakupu.

Ani jednak organ drugiej instancji, ani Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku nie dały się przekonać.

– Organ podatkowy, ustalając treść czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony. Jeżeli pod pozorem danej czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej – stwierdził sąd, przywołując art. 199a ordynacji podatkowej.

sygnatura akt: I SA/Gd 910/14

Prawo w Polsce
Zmowa przetargowa Budimexu. Wyrok może utrudnić walkę o kolejne kontrakty
Sądy i trybunały
Co dalej z Trybunałem po wyroku TSUE? Setki orzeczeń do podważenia
Praca, Emerytury i renty
Planujesz przejść na emeryturę w 2026 roku? Ekspert ZUS wskazuje dwa najlepsze terminy
Internet i prawo autorskie
Masłowska zarzuca Englert wykorzystanie „kanapek z hajsem”. Prawnicy nie mają wątpliwości
Edukacja
Pisownia na nowo. Co zmieni się w polskiej ortografii od przyszłego roku?
Materiał Promocyjny
W kierunku zrównoważonej przyszłości – konkretne działania
Reklama
Reklama
REKLAMA: automatycznie wyświetlimy artykuł za 15 sekund.
Reklama