Starych rzeczy nie wpisujemy do zeznania PIT

Czy fiskus może uznać za przedsiębiorcę osobę, która nie zarejestrowała działalności? Wszystko zależy od skali podejmowanych przez nią czynności. Granica między prywatną sprzedażą a działalnością gospodarczą jest bowiem bardzo cienka. Skarbówka może stwierdzić, że prowadzimy firmę, jeżeli sprzedajemy dużo rzeczy i jesteśmy mocno w handel zaangażowani – szukamy klientów, reklamujemy się. Istotne jest to, czy kupujemy rzeczy w celach handlowych (np. sprzęt komputerowy, którego w ogóle nie używaliśmy, tylko sprzedaliśmy z zyskiem). Znaczenie ma też asortyment. Fiskusowi trudniej będzie udowodnić, że jesteśmy przedsiębiorcą, jeśli pozbywamy się książek po ich przeczytaniu. Łatwiej, gdy sprzedajemy sprowadzane z zagranicy samochody.

Za działalność gospodarczą nie powinna być uznana natomiast wyprzedaż starych zbiorów cennych przedmiotów. Potwierdzają to interpretacje. Przykładowo Izba Skarbowa w Bydgoszczy zgodziła się, że nie jest przedsiębiorcą sprzedawca kolekcji liczącej ponad 3 tys. wiekowych obiektów. Chodziło m.in. o obrazy, meble, książki, pieniądze, odznaczenia, zegary, rzeźby, znaczki i mapy gromadzone przez 30 lat (interpretacja nr ITPB1/415-1144/13-S/14/AD).

Tak samo było w sprawie rozpatrywanej przez Izbę Skarbową w Łodzi (interpretacja nr IPTPB1/415-315/12-2/AG). Chodziło o osobę kolekcjonującą zegarki. Średnio nosi je przez dwa lata, potem zostawia w kolekcji albo sprzedaje (z reguły przez serwis Allegro). Izba potwierdziła, że kwoty uzyskane ze sprzedaży nie podlegają opodatkowaniu, ponieważ dochodzi do niej po upływie pół roku od nabycia zegarków.