„Teologia polityczna Świętego Pawła” jest publikacją czterech wykładów, jakie wygłosił w 1993 roku Jacob Taubes. Jest to kolejna po „Platonie” Erica Voegelina pozycja serii rocznika filozoficznego „Teologii politycznej”, który staje się coraz poważniejszym ośrodkiem intelektualnym w Polsce. W pierwszej z dwóch części dzieła Taubes analizuje „List do Rzymian”. Występuje jako filozof, a nie teolog. Jego celem jest wydobycie treści i sensu politycznej teologii św. Pawła. Jednocześnie, rekonstruując doświadczenie św. Pawła, Taubes przyjmuje żydowską perspektywę, usiłując, wbrew utartym schematom, wykazać do jakiego stopnia św. Paweł był zakorzeniony w tej tradycji. Jak przekornie i odważnie pisze: chce przywrócić w ten sposób heretyka Żydom.

Umiejscawiając św. Pawła w tradycji żydowskiej, wskazując na jej wagę dla św. Pawła (stąd wybór właśnie „Listu do Rzymian”), porównując samego Pawła do Mojżesza i mesjanizm Pawła do sabbataizmu, usiłuje Taubes na nowo przedstawić zarówno podobieństwa, jak i różnice, pozwalające lepiej pojąć relacje łączące obie te religie. Występuje też ostro przeciw powszechnym antyżydowskim komunałom, jakie często, niestety, można usłyszeć z ust chrześcijan. Nie pozwala zapomnieć o tej prostej prawdzie, od której część chrześcijan stara się uciec, że św. Paweł był żydem i Żydem, oraz, ze poznać chrześcijaństwo można jedynie wracając do jego źródła, które, czy tego chcemy, czy nie, może zostać w pełni zrozumiane tylko przez odniesienie do żydowskiej tradycji.