Na kartach historii Stanisław Gliński zapisał się wielokrotnie: jako uczestnik powstań śląskich, członek grupy dywersyjnej, obrońca Polski oraz uczestnik walk o Monte Cassino.
Urodził się 10 marca 1900 r. w Warszawie. To właśnie w swoim rodzinnym mieście dołączył do 1. Drużyny skautowej (później przemianowej na 1. Warszawską Drużynę Harcerską im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka”). Za działalność w tej tajnej organizacji w wieku 15 lat został zatrzymany i wywieziony na Syberię. Kilka miesięcy później – po zwolnieniu – objął stanowisko komendanta Polskiej Organizacji Wojskowej oraz hufcowego. W 1918 r., gdy Polska odzyskała niepodległość, wrócił do Warszawy, aby wziąć udział w rozbrajaniu Niemców. W kolejnym roku uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.