Już po ukazaniu się w 1932 roku debiutanckiej „Podróży do kresu nocy" Céline stał się jedną z najważniejszych postaci literackiego świata we Francji. Zarówno krytycy, jak i czytelnicy dostrzegli w tej powieści nowy, nieznany dotąd wymiar anarchizmu. Niezwykle istotna była też jednocześnie rewolucja, jakiej Céline dokonał w sferze literackiej formy. Poza wprowadzeniem języka potocznego jest w niej bowiem daleko idąca modyfikacja struktury zdania i dążenie do wywołania u czytelnika takich emocji, jakie według autora, charakterystyczne są wyłącznie dla języka mówionego. Zdecydowanie odważniej czynił to w następnych powieściach, takich jak „Śmierć na kredyt" czy „Z zamku do zamku" albo „Nord" po to, wytrącić nas z równowagi i zburzyć nasze czytelnicze nawyki. I to mu się udaje.