Nawet jeśli we wszystkich czasach Hippiasze i Georgiasze są górą, jeśli absurd z reguły dosięga szczytu i wydaje się rzeczą niemożliwą, by przez chór oszukujących i oszukiwanych przebił się głos jednostki – to jednak zawsze pozostaje osobliwe, ciche, powolne, potężne oddziaływanie prawdziwych dzieł i w końcu jakby cudem wyrasta w górę z całego zamętu na podobieństwo balonu, który z zadymionej ziemskiej atmosfery wznosi się w czystsze regiony, a kiedy tam dotrze, zatrzymuje się i nikt nie może go już ściągnąć z powrotem.

Artur Schopenhauer

Józef Mackiewicz, choć krytykowany i prześladowany za poglądy, to chwalony był niezmiennie za opisy przyrody. Nie były one jednak w jego twórczości jedynie ornamentem czy artystycznym dodatkiem. Stał za nimi jego, jak sam wyznawał, przyrodniczy pogląd na świat, który wart jest uwagi także dlatego, że aczkolwiek słowu „ekolog" udało się naszym rodzimym Hippiaszom nadać zdecydowanie negatywną konotację, to wyzwania, z jakimi ma do czynienia nasza cywilizacja, a coraz częściej cała Ziemia, stają się z każdym rokiem bardziej aktualne. I żadne kpiny z Malthusa czy z niespełnionych przewidywań Klubu Rzymskiego nie są w stanie tego zmienić.