Dostawa z montażem jest objęta jedną stawką VAT

Jeśli celem działalności podatnika jest montaż w sposób trwały wyprodukowanych przez niego towarów, to nie ma podstaw do dzielenia tej jednorodnej czynności na odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług montażu. Całość usługi powinna być opodatkowana 7-proc. stawką podatku VAT

Aktualizacja: 18.05.2009 07:54 Publikacja: 18.05.2009 06:27

Dostawa z montażem jest objęta jedną stawką VAT

Foto: Fotorzepa, Jak Jakub Ostałowski

Red

[b]Tak orzekł NSA 17 kwietnia 2009 r. (I FSK 284/08).[/b]

Organy podatkowe stwierdziły, że spółka zaniżyła podatek należny z tytułu sprzedaży towaru wraz z jego montażem, na skutek błędnej klasyfikacji tych czynności i łącznego ich opodatkowania preferencyjną 7-proc. stawką VAT. Uznały, że spółka wykonywała dwie odrębne czynności: dostawę towarów (markiz tarasowych) oraz usługi w postaci ich montażu u klienta. Powinny być one odrębnie zaklasyfikowane i opodatkowane według właściwych dla nich stawek VAT. Stwierdziły ponadto, że jeśli spółka sprzedaje wyprodukowany przez siebie wyrób a w cenie zawarta została również usługa montażu, to całość transakcji powinna być opodatkowana stawką 22 proc., właściwą dla dostawy towarów.

WSA, do którego trafiła ta sprawa, orzekł, że spółka prawidłowo, powołując się na art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r., zastosowała 7-proc. stawkę VAT za wykonanie i trwały montaż markiz w budynkach mieszkalnych. Uznał, że celem jej działalności było zamontowanie w sposób trwały wyprodukowanych przez nią markiz u klientów, co potwierdza sposób określenia przedmiotu umowy, sposób jej realizacji, a także łączne określenie kwoty należności za końcowy efekt tej kompleksowej czynności. Tym samym nie ma, zdaniem sądu, podstaw do podziału tej jednorodnej czynności na odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usługi montażu.

Na ten wyrok organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną, którą NSA oddalił, uznając, że art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r. jest przepisem intertemporalnym, którego celem i istotą jest złagodzenie skutków przystąpienia Polski do UE. Przyjęta przez sąd I instancji interpretacja przepisów ma potwierdzenie w brzmieniu art. 2 pkt 1 VI dyrektywy oraz [b]wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-41/04.[/b]

[-]Kamila Pomykała, Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/-]

[ramka][b]Komentuje Piotr Zamorowski, konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Gdańsku)[/b]

Omawiany wyrok jest kolejnym przykładem orzeczenia wydanego na skutek zastosowania przez organy podatkowe profiskalnej wykładni przepisów, przejawiającej się w sztucznym rozdzieleniu jednej kompleksowej usługi na szereg elementów składowych, w celu uniemożliwienia podatnikowi skorzystania z określonej preferencji (w tym wypadku niższej stawki VAT). Co prawda art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT z 2004 r., który był przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia, pozwalał na zastosowanie stawki VAT w wysokości 7 proc. jedynie do 31 grudnia 2007 r., jednak wyrok ten pozostaje aktualny.

[b]Roboty budowlano-montażowe to bowiem tylko jeden z wielu przykładów, gdy organy podatkowe sztucznie dzielą opodatkowane czynności na ich mniejsze fragmenty, tak by podatek do zapłaty był jak najwyższy. Podobnie traktują usługi transportowe[/b], gdy są one jedynie elementem dodatkowym, natomiast celem zasadniczym transakcji jest dostawa towarów (oczywiście ma to sens jedynie, gdy towar objęty jest preferencyjną stawką podatku).

Tymczasem już w [b]wyrokach z 22 czerwca 2005 r. (I FSK 103/05) oraz z 9 listopada 2005 r. (III SA/Wa 2516/05) NSA wskazał,[/b] że nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko w celu zastosowania różnych stawek VAT.

Docenić należy również to, że polskie sądy coraz częściej korzystają z dorobku ETS. W tym wypadku[b] NSA powołał się na orzeczenie ETS w sprawie Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien (C-41/04)[/b], z którego wynika, że „jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej”.

[b]Podobne stanowisko zajął ETS w wyroku w sprawie Card Protection Plan (C-349/96)[/b], w którym wskazał, że usługa ma charakter pomocniczy, jeśli nie stanowi dla klienta celu samego w sobie, lecz służy jedynie do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Świadczenia te tworzą jedną całość z ekonomicznego punktu widzenia, powinny zatem tworzyć taką całość również dla celów VAT, gdzie sposób opodatkowania usługi pomocniczej powinien być dostosowany do sposobu opodatkowania świadczenia zasadniczego.[/ramka]