Urząd skarbowy zwróci pieniądze, tylko gdy płacimy nienależnie

O nienależnie zapłaconym podatku można mówić, gdy podatnik płaci określoną kwotę pieniężną, mimo że nie jest do tego zobowiązany w świetle przepisów podatkowych

Aktualizacja: 06.07.2009 07:23 Publikacja: 06.07.2009 07:00

Urząd skarbowy zwróci pieniądze, tylko gdy płacimy nienależnie

Foto: Fotorzepa, Radek Pasterski RP Radek Pasterski

rp.pl

[b]Tak wynika z wyroku WSA w Gdańsku z 14 maja 2009 r., I SA/Gd 135/09.[/b]

[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]

Wójt gminy po rozpoznaniu wniosku spółki z o.o. w upadłości odmówił określenia wysokości nadpłaty w podatku od nieruchomości. Stwierdził, że spółka wypełniła obowiązki wynikające z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych; złożyła w terminie stosowną deklarację oraz dokonała w terminach wpłat rat należnego podatku za 2007 r. W konsekwencji wójt uznał, że objęta wnioskiem wpłata nie odpowiada sytuacjom, które stanowią nadpłatę w myśl art. 72 § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=1A0E6DE1EB605A7AFB85F94221BBBFCA?id=176376]ordynacji podatkowej[/link].

Spółka odwołała się do samorządowego kolegium odwoławczego. Jednak bezskutecznie. Kolegium utrzymało bowiem w mocy decyzję wójta. Spółka złożyła więc skargę do sądu.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

Sąd jednak skargi nie uwzględnił. Uznał, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa. Przypomniał, że zgodnie z art. 72 § 1 ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się kwotę:

1) nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;

2) podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;

3) zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;

4) zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

[wyimek]Z przepisów podatkowych musi wynikać, że zapłacona kwota jest nienależna[/wyimek]

Jeżeli wpłata dotyczyła zaległości podatkowej, to na równi z nadpłatą traktuje się także część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę. O nienależnie zapłaconym podatku można zatem mówić wtedy, gdy dany podmiot dokonuje zapłaty określonej kwoty pieniężnej, mimo że nie jest do tego zobowiązany w świetle określonych przepisów prawa podatkowego. Jak trafnie wskazał organ pierwszej instancji, spółka – stosownie do ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – jako właściciel nieruchomości wymienionych w deklaracji podatkowej miała obowiązek, bez wezwania, uiścić za dane przedmioty opodatkowania podatek od nieruchomości, w terminie do 15. dnia każdego miesiąca. W świetle przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych obowiązek ten nie ulega żadnym zmianom na skutek ogłoszenia upadłości podatnika.

Jeśli zatem spółka uiściła podatek w wysokości i w terminie przewidzianym w ustawie, to nie można przyjąć, że zaistniała którakolwiek z ustawowych przesłanek powodujących powstanie nadpłaty, o której mowa w art. 72 ordynacji podatkowej. Aby uzasadnić stanowisko, że dana kwota zapłacona jako podatek jest nienależna, konieczne jest bowiem wskazanie konkretnych przepisów prawa podatkowego potwierdzających to stanowisko. Zdaniem WSA nie można tej argumentacji opierać na innych regulacjach aniżeli przepisy prawa podatkowego.