Fiskus może odmówić, ale powinien zrobić to zgodnie z prawem

[b]Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 15 lipca 2010 r., I SA/Łd 376/10 [/b]

[srodtytul] Jaki jest problem[/srodtytul]

Dyrektor izby skarbowej utrzymał w mocy postanowienie naczelnika urzędu skarbowego o odmowie wszczęcia postępowania w sprawach zakończonych decyzjami ostatecznymi, określającymi A P.H.U. spółce jawnej zobowiązanie podatkowe w VAT.

W uzasadnieniu organ wskazał, że strona, na podstawie art. 254 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?id=176376]ordynacji podatkowej[/link], wniosła o korektę ostatecznych decyzji, powołując się na wyroki WSA, który uchylił decyzje dyrektora izby skarbowej.

Organ odwoławczy stwierdził jednak, że korzystnych dla spółki wyroków WSA dotyczących prawa do odliczenia VAT naliczonego nie można uznać za zmianę okoliczności faktycznych. Wyroki te zapadły bowiem w konkretnych sprawach i dotyczyły okresu nieobjętego decyzjami, o zmianę których wniosła spółka.

Sprawa trafiła do WSA.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

Zdaniem sądu skarga okazała się zasadna. Podjęte przez organy podatkowe rozstrzygnięcie jest wadliwe. Podstawą prawną jego wydania był art. 165a § 1 ordynacji podatkowej, który wymienia dwie podstawy odmowy wszczęcia postępowania: gdy żądanie wniesione zostało przez osobę niebędącą stroną bądź gdy z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte.

Tymczasem zdaniem WSA organy podatkowe nie miały podstaw do wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania w sprawach zakończonych decyzjami ostatecznymi.

Zwrot „nie może być wszczęte” należy odnieść przede wszystkim do sytuacji, gdy wszczęciu postępowania podatkowego stoi na przeszkodzie przepis prawa bądź poszczególne przepisy, których interpretacja uniemożliwia prowadzenie tego postępowania i rozpatrzenie treści żądania w sposób merytoryczny. Organy podatkowe błędnie uznały, że w rozpoznawanej sprawie taka sytuacja wystąpiła.

Stosownie do regulacji art. 254 § 1 ordynacji podatkowej, decyzja ostateczna, ustalająca lub określająca wysokość zobowiązania podatkowego na dany okres, może być zmieniona przez organ podatkowy, który ją wydał, jeżeli po jej doręczeniu nastąpiła zmiana okoliczności faktycznych mających wpływ na ustalenie lub określenie wysokości zobowiązania, a skutki wystąpienia tych okoliczności zostały uregulowane w przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania decyzji.