[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]
WSA orzekł, że skarga zasługuje na uwzględnienie.
Przypomniał, że organ podatkowy może stwierdzić nieważność postanowienia, które zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa. Przypadek rażącego naruszenia występuje wtedy, gdy postanowienie jest w sposób oczywisty sprzeczne z przepisem prawa i w związku z tym nie może pozostawać w obrocie prawnym.
Warunkiem koniecznym do uznania naruszenia prawa za rażące jest oczywisty charakter tego naruszenia. Cechą rażącego naruszenia prawa jest to, że treść postanowienia pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu, a więc gdy istnienie tej sprzeczności da się ustalić przez proste ich zestawienie.
W kontrolowanej sprawie rażąco naruszony został art. 217 § 1 pkt 5 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?id=176376 ]ordynacji podatkowej[/link] mówiący, że postanowienie powinno zawierać prawidłowo sformułowane rozstrzygnięcie. Stanowi ono konkretyzację prawa, w którym zostaje wyrażona wola organu administracyjnego załatwiająca sprawę w tej formie. Treść rozstrzygnięcia jest zawsze związana z przedmiotem postępowania.
Powinno być ono sformułowane jasno i precyzyjnie, bez niedomówień czy możliwości różnej interpretacji, tak aby było zrozumiałe bez uzasadnienia, które nie zawsze musi być składnikiem postanowienia. Rozstrzygnięcie, zwane osnową postanowienia, powinno formułować i określać uprawnienia lub obowiązki ustalone w postanowieniu.