Sąd skargi nie uwzględnił, przyznając rację organom celnym. Przypomniał, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=2546C31DF929CBFE1AA144C58001EBE7?id=296270]ustawy o podatku akcyzowym[/link] podstawą opodatkowania jest kwota, jaką nabywca jest zobowiązany zapłacić za wyroby akcyzowe w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego. Podobnie jest w przypadku takiego nabycia samochodu osobowego.
Jeżeli wysokość tak ustalonej podstawy opodatkowania znacznie odbiega – bez uzasadnionej przyczyny – od średniej wartości rynkowej danego samochodu, organ podatkowy wzywa podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu.
W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmian wysokości podstawy opodatkowania lub niewskazania przyczyn uzasadniających podanie jej zaniżonej wysokości organ podatkowy określi wysokość podstawy opodatkowania.
Średnią wartością rynkową samochodu jest przy tym wartość ustalana na podstawie notowanej na rynku krajowym w dacie powstania obowiązku podatkowego średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej marki, modelu, rocznika oraz z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie technicznym co dany pojazd nabyty wewnątrzwspólnotowo. Ciężar dowodowy odnośnie do wykazania okoliczności faktycznych korzystnych dla podatnika spoczywa na samym podatniku.
Ze względu na brak odpowiedniej inicjatywy dowodowej ze strony skarżącego organ miał prawo do ostatecznego ustalenia podstawy opodatkowania wyższej, aniżeli podał to podatnik, i w tym względzie mógł się odwołać do informatora.
Sąd zauważa, że istnieje [b]orzeczenie WSA w Olsztynie z 10 czerwca 2009 r. (I SA/Ol 133/09),[/b] w którym stwierdza się, iż ustalenie wartości może być dokonane przy pomocy każdego niezabronionego prawem środka dowodowego, a nie tylko za pomocą informacji uzyskanej z informatora „Eurotax”.
