Są różnice kursowe, mimo przeliczenia ceny na złote

[b]Tak wynika z wyroku NSA z 26 stycznia 2010 r. (II FSK 1457/08).[/b]

Organy podatkowe przeprowadziwszy kontrolę w spółce świadczącej usługi spedycyjne dla kontrahentów zagranicznych, stwierdziły, że zawyżyła ona koszty uzyskania przychodów w rozliczeniu za 2005 r.

W świetle art. 12 ust. 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawy o CIT[/link] zaliczane do kosztów ujemne różnice kursowe mogą powstać jedynie w odniesieniu do przychodów wyrażonych w walutach obcych i faktycznie w nich zrealizowanych.

Spółka natomiast na fakturach sprzedaży wyrażała wartość usług w złotych.

Co prawda jednocześnie zamieszczona była informacja o kwocie należnej do zapłaty w euro, jednak – zdaniem organów – nie można uznać dla celów podatkowych, że spółka osiągała przychody wyrażone w walutach obcych, skoro wartość usługi określono w złotych.

Ponadto przychód był przeliczany według kursu średniego NBP z dnia przyjęcia zlecenia transportowego od kontrahenta zagranicznego. Tymczasem, w świetle art. 12 ust. 2 ustawy o CIT, właściwy jest tutaj dzień uzyskania przychodu.

WSA w Gdańsku uchylił decyzje organów. Uznał, że nie budzi wątpliwości twierdzenie spółki, że za świadczone usługi spedycyjne otrzymywała przychód w walucie obcej (na fakturze widniała cena w euro, zapłata za usługę również nastąpiła w euro).

Zatem przeliczenie przychodu w fakturach na walutę polską według kursu na dzień przyjęcia zlecenia zamiast na dzień uzyskania przychodu ma jedynie znaczenie dla ustalenia prawidłowej wysokości różnic kursowych, a nie dla samej ich klasyfikacji jako kosztów uzyskania przychodów.

NSA oddalając skargę kasacyjną dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku, zgodził się z WSA. Stwierdził, że [b]podawanie wartości usługi w złotych obok kwoty wyrażonej w euro na fakturze sprzedaży nie jest okolicznością skutkującą utratą prawa do zaliczenia ujemnych różnic kursowych do kosztów uzyskania przychodów w CIT.[/b]

Należne sumy widnieją na fakturze w euro, zapłata za usługi również nastąpiła w euro na rachunek walutowy spółki, więc kwestionowane prawo jej przysługiwało.

[i]Autor jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[b]Komentuje Izabela Staszewska-Kula, konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie:[/b]

Do końca 2006 r. kwestię rozliczenia różnic kursowych od przychodów podatkowych regulował art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, który przewidywał, że jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych i między dniem ich uzyskania a dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał podatnik, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia uzyskania przychodu.

Do powstania różnic kursowych niezbędne było zatem łączne spełnienie następujących warunków:

- wyrażenie należności w walucie obcej oraz

- otrzymanie należności w walucie obcej.

Niespełnienie jednego z nich powodowało niemożność rozliczenia różnic kursowych związanych z uzyskanym przychodem.

W tej sprawie organy podatkowe próbowały wykazać, że wystawienie faktury wykazującej kwotę należności wyrażonej w walucie obcej oraz kwotę przeliczenia na złotówki nie spełnia pierwszego z tych warunków. W konsekwencji odmówiły spółce możliwości rozpoznania różnic kursowych.

Należy zgodzić się z sądem, który uznał to stanowisko za niesłuszne.

Należność została bowiem wyrażona i uregulowana w walucie obcej, natomiast przeliczenie jej na złote nie zmienia kwalifikacji podatkowej. Taki obowiązek przeliczenia wynika wprost z art. 21 ust. 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=0A9C91F09A5DF196E9BF3E3A17ED1D94?id=324433]ustawy o rachunkowości[/link] (przepis obowiązuje nadal).

Zgodnie z nim dowód księgowy (jakim jest m.in. faktura) opiewający na waluty obce powinien zawierać przeliczenie ich wartości na walutę polską według stosownego kursu.

Komentowany wyrok nie stracił całkowicie aktualności w obecnym stanie prawnym, tj. w świetle przepisów regulujących rozpoznawanie różnic kursowych, obowiązujących od 1 stycznia 2007 r.