Po rozpoznaniu sprawy Trybunał orzekł, że art. 75 par. 2 pkt 1 lit. b i par. 3 oraz art. 81 par. 1 ordynacji podatkowej w takim zakresie, w jakim nie reguluje trybu złożenia korekty deklaracji i wniosku o stwierdzenie nadpłaty VAT przez byłych wspólników rozwiązanej spółki cywilnej, są niezgodne z konstytucją.
[srodtytul]Co wynika z uzasadnienia [/srodtytul]
Trybunał wskazał na różnice w sposobie traktowania spółki cywilnej, w ramach której wspólnicy prowadzą wspólną działalność gospodarczą na gruncie prawa cywilnego i podatkowego. Niezależnie od braku zdolności prawnej na tle prawa cywilnego spółka ta jest bowiem uznawana za podatnika VAT. Problemy, jakie w związku z tym powstają, najwyraźniej widać w sytuacji rozwiązania spółki.
Przepisy kodeksu cywilnego nie regulują precyzyjnie fazy likwidacji spółki cywilnej. W praktyce funkcjonowania organów podatkowych przyjęta jest więc interpretacja, w myśl której spółka traci swój byt prawny – jako podatnik VAT – z chwilą zaistnienia przyczyny rozwiązania spółki. Na wspólnikach rozwiązanej spółki cywilnej ciąży odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe spółki, a także obowiązek sporządzenia tzw. spisu z natury i zapłaty VAT od remanentu likwidacyjnego. Nie mają oni natomiast możliwości złożenia korekty deklaracji i wniosku o stwierdzenie nadpłaty VAT za okres, w którym spółka prowadziła działalność.
Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego rozwiązanie takie narusza zasadę sprawiedliwości społecznej. Istniejąca niespójność rozwiązań prawa cywilnego i podatkowego powoduje bowiem, że wspólnicy, jako osoby ponoszące ekonomiczny ciężar podatku i będące współwłaścicielami majątku spółki, nie mają możliwości odzyskania nadpłaconego podatku – podsumował Trybunał Konstytucyjny.
[ramka][b]Trzeba składać wnioski[/b]