To podatnik udowadnia, że wydatki nie przekraczają dochodów

Jeśli fiskus stwierdzi poniesienie wydatków przekraczających zeznany dochód, wykazanie, że znajdują one pokrycie w przychodach, należy do podatnika

Publikacja: 22.06.2009 06:20

To podatnik udowadnia, że wydatki nie przekraczają dochodów

Foto: Fotorzepa, Raf Rafał Guz

rp.pl

[b]Wyrok NSA z 3 czerwca 2009 r., II FSK 178/08[/b]

[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]

Dyrektor urzędu kontroli skarbowej ustalił podatniczce zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Podatniczka, pomimo wezwań kierowanych do niej przez inspektora kontroli skarbowej, nie złożyła oświadczeń o wysokości i źródłach uzyskanych dochodów. Dopiero w toku przesłuchania wskazała jako źródło uzyskanych środków pracę poza granicami Polski, prezenty pieniężne oraz pożyczki, nie przedłożyła jednak umów pożyczek w formie pisemnej, nie wskazała także, ile wynosiły jej koszty utrzymania.

Od decyzji tej wniosła odwołanie, zarzucając nieuwzględnienie przez organ I instancji faktu posiadania przez nią w 2000 r. środków finansowych zgromadzonych przed 1999 r. Dyrektor izby skarbowej uchylił decyzję organu I instancji, ale tylko w części.

Od decyzji tej podatniczka złożyła skargę do WSA.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

Sąd jednak skargę oddalił. Wyjaśnił, że zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą, o ile w postępowaniu podatkowym zostanie stwierdzone poniesienie wydatków przekraczających zeznany dochód, to na podatniku ciąży wykazanie, iż wydatki te znajdują pokrycie w określonych źródłach przychodów lub posiadanych zasobach.

Zdaniem WSA organy podatkowe słusznie uznały, że podatniczka nie wykazała w sposób niebudzący wątpliwości, iż poczynione przez nią wydatki w roku 2000 znalazły pokrycie w mieniu zgromadzonym przez nią w tym roku oraz w latach poprzednich, a które pochodziłoby z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania. Co więcej, wskazane przez nią dowody bądź pozostawały w oczywistej sprzeczności

z dowodami zgromadzonymi przez organy podatkowe, bądź były twierdzeniami niepopartymi dowodami. Tymczasem reguły prowadzonego postępowania dowodowego wymagają, aby strona, która chce dowieść pewnych faktów czy okoliczności, czyniła to rzetelnie i przedkładała wiarygodne dowody.

Pełnomocnik podatniczki wniósł skargę kasacyjną do NSA. Jednak bezskutecznie. NSA stwierdził bowiem, że skarga nie ma usprawiedliwionych podstaw i nie zasługuje na uwzględnienie. Skarga, zdaniem NSA, została źle skonstruowana. Pełnomocnik nie dostosował sformułowanych zarzutów do powołanej podstawy kasacyjnej.

Daleki od profesjonalizmu sposób sporządzenia skargi kasacyjnej obciąża podatniczkę, uniemożliwiając zweryfikowanie przez NSA zasadności ujętych w niej twierdzeń i zarzutów.