[b]Tak orzekł WSA w Warszawie 11 września 2009 r. (III SA/ Wa 619/09).[/b]
Spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC). Wskazała, że udziałowiec z siedzibą w Belgii udzielił jej pożyczki, która korzysta ze zwolnienia z tego podatku, zgodnie z art. 9 ust. 10 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=7A8406E9DD47CF787B5D36C30B9D1833?id=185384]ustawy o PCC[/link]. Jej zdaniem nie ma żadnych ograniczeń podmiotowych zakresu tego zwolnienia, w szczególności przysługuje ono także w razie udzielenia pożyczki przez podmiot powiązany kapitałowo z pożyczkobiorcą.
Spółka podkreśliła również, że art. 4 ust. 1 dyrektywy 69/335/EWG w sprawie podatków pośrednich od gromadzenia kapitału zawiera wyczerpujący katalog czynności podlegających podatkom kapitałowym w państwach członkowskich, a pożyczka udzielona podatnikowi przez jej udziałowca nie mieści się w tym katalogu.
Organy podatkowe odmówiły stwierdzenia nadpłaty, argumentując, że zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o PCC udzielenie pożyczki spółce kapitałowej przez jej udziałowca traktowane jest jako zmiana umowy spółki, a ta jest objęta PCC na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.
WSA, do którego spółka zaskarżyła to rozstrzygnięcie, przyznał jej rację. Stwierdził, że [b]polskie przepisy w tym zakresie w latach 2007 – 2008 były niezgodne z przepisami dyrektywy[/b]. W stanie prawnym na 1 lipca 1984 r. (do którego odnosi się dyrektywa) opodatkowaniu podlegały jedynie pożyczki udzielone przez udziałowca spółki, gdy suma wszystkich udzielonych pożyczek w dniu udzielenia pożyczki przekraczała wartość 50 proc. kapitału zakładowego. W konsekwencji tylko w tym jednym wypadku można było opodatkować taką transakcję.
