WSA zwrócił uwagę, że art. 187 k.p.a. powołany przez prokuratora jako podstawa prawna złożonego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie znajduje zastosowania w sprawie, gdyż dotyczy on sytuacji, w której prokurator wnosi sprzeciw od decyzji ostatecznej do organu właściwego do wznowienia postępowania, stwierdzenia nieważności decyzji albo jej uchylenia lub zmiany.
Tymczasem w tej sprawie prokurator zaskarżył decyzję ostateczną samorządowego kolegium odwoławczego do sądu administracyjnego. Uwzględniając jednak treść żądania objętego wnioskiem, sąd potraktował go jako wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji złożony w trybie art. 61 § 3 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Stosownie do tego przepisu sąd może, na wniosek skarżącego, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu albo czynności administracyjnej, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przepis ustanawia [b]tzw. ochronę tymczasową polegającą na wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego (czynności administracyjnej) do czasu rozpoznania skargi przez sąd.[/b] Warunkiem jej zastosowania jest zaistnienie okoliczności uzasadniających niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Nie ulega przy tym wątpliwości, że [b]chodzi tutaj o ochronę skarżącego, względnie innych uczestników postępowania, których dotyczą skutki zaskarżonego aktu administracyjnego. Takiego statusu nie ma natomiast gmina (miasto na prawach powiatu) w sytuacji, gdy jej organ rozstrzygał sprawę w pierwszej instancji.[/b]
W sytuacji bowiem, gdy organ jednostki samorządu terytorialnego występuje w roli organu administracji publicznej właściwego do rozstrzygnięcia sprawy indywidualnej, będzie on „bronił” interesu tejże jednostki w formach właściwych dla organu prowadzącego postępowanie.
