Niezamortyzowane inwestycje w obcym budynku są kosztem

[b]Tak orzekł WSA we Wrocławiu 13 lipca 2010 r. (I SA/ Wr 546/10).[/b]

Spółka zawarła z osobą trzecią umowę najmu hali produkcyjnej. W celu dostosowania nieruchomości do prowadzonej działalności poniosła nakłady, które ujęła w ewidencji środków trwałych, a następnie rozpoczęła ich amortyzację jako inwestycji w obcym środku trwałym. Spadek koniunktury zmusił spółkę do wypowiedzenia umowy. Przewidując znaczne koszty przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego, spółka przekazała wynajmującemu halę wraz z inwestycjami. Jednocześnie wykreśliła inwestycje z ewidencji środków trwałych.

We wniosku o interpretację przepisów podatkowych pytała, czy może zaliczyć do kosztów podatkowych poniesione nakłady w części niepokrytej odpisami amortyzacyjnymi. Podkreśliła, że likwidacja nie w pełni umorzonych środków trwałych w jej przypadku przyczyniła się do powstania straty, przy czym była ona konieczna, z uwagi na utratę przez te środki przydatności gospodarczej.

Organ podatkowy nie zgodził się ze spółką. Wskazał, że w sprawie znajduje zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 6 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawy o CIT[/link], zgodnie z którym nie można zaliczyć do kosztów podatkowych strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność gospodarczą wskutek zmiany rodzaju działalności. Co prawda w przypadku spółki nie doszło do zmiany rodzaju działalności, ale organ dodał, że samo rozwiązanie umowy najmu nie oznacza jeszcze likwidacji środka trwałego.

Sąd uchylił interpretację. Zdaniem sędziów wykładnia celowościowa podpowiada, że ustawodawca nie dopuszcza zaliczenia do kosztów jedynie strat powstałych z winy podatnika. Zakaz wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy nie ma przy tym zastosowania, bo nie doszło do zmiany rodzaju działalności. Sąd dodał, że użyte w tym przepisie pojęcie „likwidacja środka trwałego” powinno być rozumiane szeroko i obejmować także sytuację darowania lub przekazania inwestycji, jeżeli następuje wykreślenie jej z ewidencji.

[i]Autor jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Artur Ratajczak, konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Poznaniu)[/b]

Kluczową kwestią w tej sprawie jest to, czy podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów stratę powstałą w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonej inwestycji w obcym środku trwałym, która utraciła dla niego przydatność gospodarczą nie na skutek zmiany rodzaju działalności.

Zdaniem niektórych organów podatkowych jednym z koniecznych warunków zaliczenia do kosztów podatkowych nie w pełni umorzonych środków trwałych (w tym inwestycji w obcych środkach trwałych) jest ich fizyczna likwidacja.

Tym samym tylko rozwiązanie umowy oraz wykreślenie danego środka trwałego z ewidencji nie przesądza o jego automatycznej likwidacji, co w praktyce oznacza, że niezamortyzowana jego część nie powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów dla celów CIT.

Z kolei w większości orzeczeń sądowych [b](np. wyrok WSA w Poznaniu z 11 maja 2010 r., I SA/Po 166/10)[/b] prezentowane jest stanowisko takie, jak w komentowanym orzeczeniu, zgodnie z którym pojęcie likwidacji należy rozumieć szeroko, tj. „nie tylko jako fizyczne unicestwienie środka trwałego, ale także jako przekazanie środka trwałego innemu podmiotowi czy to poprzez darowiznę czy sprzedaż, zmianę metody prowadzenia działalności gospodarczej, likwidację środka trwałego w związku z jego zużyciem technicznym, technologicznym lub moralnym, wycofanie go z ewidencji środków trwałych”.