Gdy możliwa jest identyfikacja, NIP podawać nie potrzeba

[b]Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z 15 lipca 2010 r., I SAB/Ke 2/10[/b]

[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]

W skardze na bezczynność dyrektora izby skarbowej P.J., reprezentowany przez pełnomocnika, domagał się zobowiązania organu do zajęcia merytorycznego stanowiska i rozpoznania jego zażalenia na postanowienie naczelnika urzędu skarbowego.

Jak twierdził, pełnomocnik strony złożył zażalenie na postanowienie naczelnika US. Mimo że w aktach sprawy znajdowało się jego pełnomocnictwo, dyrektor izby skarbowej wezwał go do usunięcia braków przez złożenie pełnomocnictwa. Z ostrożności uzupełnił ten brak.

Niestety, ponownie wezwano go do uzupełnienia braków, wskazując, że pełnomocnictwo powinno odpowiadać wymogom określonym w art. 33 § 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=FEBF877810A694D887EFA3AF1E7616A4?n=1&id=133093&wid=296180]kodeksu postępowania administracyjnego[/link] , a w złożonym przez niego pełnomocnictwie brak jest wskazania adresu P.J. oraz jego numeru NIP.

Zdaniem pełnomocnika wskazany przepis stanowi jedynie o dochowaniu formy pisemnej pełnomocnictwa i z tej przyczyny nie uzupełnił braków we wskazanym zakresie. W tej sytuacji organ poinformował go o pozostawieniu pisma bez rozpoznania.

Pełnomocnik strony wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa przez wydanie rozstrzygnięcia merytorycznego w sprawie lub postanowienia o pozostawieniu bez rozpoznania. W odpowiedzi dyrektor izby skarbowej podtrzymał swoje stanowisko.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

WSA orzekł, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Przypomniał, że w orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że bezczynność organu zachodzi wtedy, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył go wydaniem decyzji, postanowienia lub też innego aktu albo nie podjął stosownej czynności.

WSA stwierdził, że dyrektor izby skarbowej słusznie wezwał doradcę podatkowego do uzupełnienia braków przez złożenie pełnomocnictwa. Brak ten został usunięty. Sąd nie podzielił poglądu, że nie odpowiadało ono wymogom formalnym. W toczącym się postępowaniu egzekucyjnym zastosowanie mają [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=FEBF877810A694D887EFA3AF1E7616A4?n=1&id=133093&wid=296180]przepisy kodeksu postępowania administracyjnego[/link], a zatem do pełnomocnictwa przepis art. 33 § 2.